Search results

πρόβατο 2. ο άκακος, ο μαλακός 3. φρ. α) «μαλακός σαν αρνί» (πρβλ. «ἀρνίου μαλακώτερος») β) «τον έκανα αρνί» — τον ηρέμησα ή τον εξημέρωσα αρχ.-μσν. μτφ. ο Ιησούς

ἀρνί: βλ. ἀρνός. (τὸ) réc. p. ἀρνίον

(ὁ) Arni, ancêtre de Jésus

αφομοιώσεως. Στη Ν. Ελληνική επικράτησε, αντί του αμνός, ο τ. αρνί: ἀρήν, ἀρν-ὸς > ἀρνί-ον υποκορ. > αρν-ί (πρβλ. παῖς, παιδ-ὸς > παιδ-ίον > παιδ-ί), ενώ

σχοινί» — δεν πρέπει να θυμίζει κανείς ενοχές ή επώδυνες εμπειρίες β. «κάθε αρνί απ' το ποδάρι του θα κρεμαστεί» — ο καθένας με την τύχη του μσν. 1. βρίσκομαι

ανθρώπους που σφετερίζονται τους κόπους τών απόρων β) «είναι και φτωχό τ'αρνί, έχει και πλατιά ουρά» — λέγεται για ανθρώπους ανόητους που κομπάζουν γ)

Georgian: ბატკანი, კრავი; German: Lamm; Gothic: 𐍅𐌹𐌸𐍂𐌿𐍃, 𐌻𐌰𐌼𐌱; Greek: αρνί; Ancient Greek: ἀμνά, ἀμνάς, ἀμνή, ἀμνίς, ἀμνός, ἀρήν, ἀρνίον, ἀρνός, φάγιλος;

κεφάλι») 5. φρ. α) «καταφέρνει ένα ολάκερο αρνί στην καθισιά του» — είναι ικανός να καταβροχθίσει ένα ολόκληρο αρνί β) «καλά μού τήν κατάφερε» i) μέ ξεγέλασε

τράγος. [ΕΤΥΜΟΛ. Υποκορ. της λ. τράγος (μέσω αμάρτυρου τραγίον), κατά το αρνί]. Albanian: sqap, cjap; Arabic: تَيْس‎; Hijazi Arabic: تيس‎; Armenian: նոխազ

-α, -ο αρνί αυτός που προέρχεται από αρνί.

PGurob. 22.40,42 (iii B.C.), and ἄρνον ib.3, al.; acc. ἄρνα, gen. ἀρνός, dat. ἀρνί, dual. ἄρνε: pl. ἄρνες, ἄρνας, ἀρνῶν, dat. ἀρνάσι J.AJ3.8.10, Ep. ἄρνεσσι:

το αρνί 1. το μικρό αρνί 2. κρέας αρνίσιο 3. άκακος, φιλήσυχος άνθρωπος.

λόγω ανομοιώσεως. Συνδέεται με λατ. vervex «κριάρι» και πιθ. με τον τ. αρήν «αρνί». Ως β’ συνθετικό τόσο ο τ. είρος όσο και ο τ. έριον εμφανίζονται στα σύνθετα

ρυμούλκηση 4. δένω με μαγικό επίδεσμο 5. προσκολλώ μικρό ορφανό ερίφιο ή αρνί σε άλλη μητέρα για να θηλάσει.

ἀμνὸν ἔρειδε» — έλα φέρε και κατάθεσε και συ, ως έπαθλο, ένα καλοθρεμμένο αρνί, Θεόκρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολογίας. Ο συσχετισμός του τ. ερείδω με το

το 1. σιτευτό αρνί που τρέφεται στο σπίτι και προορίζεται για σφαγή, θρεφτάρι 2. θωπευτική προσφώνηση. [ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < ἀμνάριον με επίδραση του μάννα.

«κατσίκα». Η κατάληξη -ος κατά το έλαφος. Συνδέεται πιθ. με τα αρμ. oroj «αρνί», erinj «νεαρή αγελάδα», το λατ. aries-ětis «κριός» και το ουμβρ. erietu

το αρνί με μαύρο τρίχωμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < λάγιος + αρνί].

ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 8966, καὶ τὸ ῥὴν ὡσαύτως εἶναι μεταγενέστ.): δοτ. καὶ αἰτ. ἀρνί, ἄρνα: δυϊκ. ἄρνε: πληθ. ἄρνες, γεν. ἀρνῶν· δοτ. ἀρνάσι Ἰωσήπ. Ἀρχ. Ἰ. 3

ὀβελίτης) ως επίθ. ψημένος στη σούβλα («ὀβελίας ἄρτος», Ιπποκρ.) νεοελλ. αρνί που ψήνεται στη σούβλα, ιδίως το Πάσχα αρχ. φρ. «ὀβελίας ἄρτος» (στην Αλεξάνδρεια)