δίκω
Ὥς ἐστ' ἄπιστος (ἄπιστον) ἡ γυναικεία φύσις → Muliebris o quam sexus est infida res → Wie unverlässlich ist die weibliche Natur
English (LSJ)
v. δικεῖν.
Spanish (DGE)
alcanzar, golpear fig., en v. pas. καρδία μου δίκεται Chr.Pat.466, v. δικεῖν.
French (Bailly abrégé)
seul. prés. réc. et ao.2 : prés. 3ᵉ sg. δίκει ARSTNT. 2,1 ; ao.2, 3ᵉ sg. ἔδικε PD. O. l.c. ou sans augm. 3ᵉ pl. δίκον PD. P. 9,123 ; EUR. Ph. 641, d'où impér. 2ᵉ pl. δίκετε, EUR. Bacch. 600 ; part. δικών, ESCHL. Ch. 99 ; EUR. Or. 992, 1469;
lancer, jeter : δ. τί τινι PD. O. 10,72, lancer une chose contre une autre ; δ. τι ἀπό τινος EUR. Ph. 1489, jeter une chose loin d'une autre.
Étymologie: R. Δικ, lancer ; cf. δίσκος.
Greek (Liddell-Scott)
δίκω: ἴδε ἐν λ. δικεῖν.
Greek Monotonic
δίκω: βλ. δικεῖν.
German (Pape)
nur aor. ἔδικον, δικεῖν, von den Alten stets = βάλλω erkl., werfen; πέτρῳ Pind. Ol. 11.72; στεφάνους P. 9.123; τεῦχος Aesch. Ch. 97; πεδόσε σώματα Eur. Bacch. 601; vgl. Phoen. 643, 672; Aristaen. 2.1 bildete ein praes. τόξα δίκει. Vgl. δίσκος, δίκτυον.
