δαφνοφόρος
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
Greek Monolingual
-α, -ο (Α δαφνηφόρος, -ον)
(για τόπο) γεμάτος δάφνες («κοιλάδες δαφνοφόρες», «δαφνηφόρον ἄλσος»)
νεοελλ.
1. στολισμένος με δάφνες («μέσα στις εκκλησίες τις δαφνοφόρες»)
2. αυτός που φέρνει τις δάφνες της δόξας («δαφνοφόρος πόλεμος)
αρχ.
1. όποιος έχει σχέση με δάφνες προς τιμήν του Απόλλωνος («δαφνηφόροις τιμαῖς» — λιτανείες με κλαδιά δάφνης)
2. επίθ. του Απόλλωνος στη Θήβα και την Ερέτρια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δάφνη + -φόρος < φέρω.
German (Pape)
Sp., l.d., = δαφνηφόρος, DC. 37.21.
