ερημώνω
From LSJ
ὥσπερ σελήνη γ' ἡλίῳ· τὴν μὲν χρόαν ἰδεῖν ὁμοιόν ἔστι θάλπει δ' οὐδαμῶς → like the moon to the sun: its color is similar to the eye, but it does not give off any heat
Greek Monolingual
και ερημώ (AM ἐρημῶ, -όω) έρημος
1. κάνω κάτι έρημο
2. (γενικά) αρπάζω, καταστρέφω, ρημάζω, λεηλατώ
3. μένω έρημος
νεοελλ.
(αμτβ.) μένω έρημος, ερημώνομαι, αδειάζω («ερήμωσαν οι χώρες», Βαλαωρ.)
μσν.-αρχ.
μέσ. ερημώνομαι
στερούμαι
αρχ.
1. αφήνω κενό, εγκαταλείπω κάτι («τὴν πόλιν ἐκλιπόντες καὶ ἐρημώσαντες», Θουκ.)
2. αποστερώ κάποιον από κάτι
3. απελευθερώνω, απαλλάσσω από κάποιον («Διός ἄλσος ἠρήμωσε λέοντος», Ευρ.)
4. απομονώνω κάποιον, αποχωρίζω από κάθε επικοινωνία
5. διατηρώ κάτι έρημο
6. παθ. φρ. «ἐρημωθέντος τοῦ ὁμίλου» — αφού απομακρύνθηκε, αποτραβήχθηκε από τον όμιλο (Ηρόδ.).
