ζωοκτόνος

Greek Monolingual

-ο (Α ζῳοκτόνος, -ον)
αυτός που σκοτώνει ζώα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ζω(ο)- (ΙΙ) + -κτονος (< κτείνω «σκοτώνω»), πρβλ. αδελφοκτόνος, πατροκτόνος.