λαμπτήρας
From LSJ
Φιλοσοφίαν δὲ τὴν μὲν κατὰ φύσιν, ὦ Βασιλεῦ, ἐπαίνει καὶ ἀσπάζου, τὴν δέ θεοκλυτεῖν φάσκουσαν παραίτου. → Praise and revere, O King, the philosophy that accords with nature, and avoid that which pretends to invoke the gods. (Philostratus, Ap. 5.37)
Greek Monolingual
ο (AM λαμπτήρ, -ῆρος) λάμπω
νεοελλ.
κάθε φωτιστικό μέσο στο οποίο χρησιμοποιείται το ηλεκτρικό ρεύμα για την παραγωγή του φωτός, λυχνία, λάμπα
(μσν. -αρχ.)
1. πυρσός που φωτίζει κατά τη νύχτα, δάδα
αρχ.
1. σκεύος ή σχάρα μέσα ή πάνω στα οποία άναβαν φωτιά για φωτισμό ή για θέρμανση («αὐτίκα λαμπτῆρας τρεῖς ἵστασαν ἐν μεγάροισιν», Ομ. Οδ.)
2. ως κύριο όν. ὁ Λαμπτήρ
προσωνυμία του Διονύσου.
