λιτήρ

Greek (Liddell-Scott)

λῐτήρ: -ῆρος, ὁ, ἱκέσιος, ἱκετήριος, «λιτῆρα θαλόν· τὸν ἱκέσιον» Ἡσύχ.

Greek Monolingual

λιτήρ, -ῆρος, ὁ (Α)
ικετήριος, ικετευτικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. λιτ- του λίσσομαι + επίθημα -τηρ (πρβλ. κριτήρ, τιμητήρ)].

German (Pape)

ῆρος, ὁ, der Bittende, auch adj., θαλλός, Hesych.