οστοκλάστης

Greek Monolingual

ὀστοκλάστης, ὁ (Α)
οστοκατεάκτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀστέον / ὀστοῦν + κλάστης (< κλῶ «σπάω»), πρβλ. κεφαλοκλάστης.