χαμαὶ

Greek (Liddell-Scott)

χαμαὶ: [ᾰ], Ἐπίρρ., χάμω, κατὰ γῆς, χ. ἧσθαι Ὀδ. Η. 160˙ τὸν αὖ χ. ἐξενάριξεν Ἰλ. Λ. 145˙ χ. ἐρχομένων ἀνθρώπων Ε. 442, πρβλ. Λ. 145˙ ἐν δαπέῳ χ. βάλον Ὀδ. Χ. 188˙ - Οὕτω καὶ παρ’ Ἀττ., χ. πόδα τιθεὶς Αἰσχύλ. Ἀγ. 906˙ αἷμα μητρῷον χαμαὶ ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 261˙ οὕτω καὶ παρὰ τοῖς κωμ., Ἀριστοφ. ἐν Ἀχαρ. 869, Ἱππ. 155, Νεφ. 231, κ. ἀλλ.˙ καὶ παρὰ πεζογράφοις, θέντες χ. Ἡρόδ. 4. 67˙ χ. καθίζειν Πλάτ. Κριτί. 120Β˙ χ. πίπτειν ὁ αὐτ. ἐν Εὐθύφρονι 14D· ἐπὶ πτηνῶν, ποιεῖν νεοττιὰν χ., ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἐπὶ δένδρων, Ἀριστ. περὶ τὰ Ζῷα Ἱστ. 9. 29, 1. 2) μεταφορ. ἐσλὸν χ. σιγᾷ καλύπτειν, θάπτειν ἐν σιγῇ ὑπὸ τὴν γῆν, Πινδ. Ν. 9. 11, πρβλ. 4. 66· χ. ἔρχεσθαι, εἶναι μετριόφρονα, ταπεινὸν, Λουκ. Ἑρμότ. 5, Ἰκαρομέν. 6· σοφία δημώδης καὶ χ. ἐρχομένη μνημονεύεται ἐκ τοῦ Ἡλιοδώρου. ΙΙ = χαμᾶζε, χαμάδις, ἐν κονίῃσι χ. πέσεν Ἴλ. Δ. 482· χ. βάλον ἐν κονίῃσιν Ἰλ. Ε. 588, πρβλ. Δ. 526· ἐκ δίφροιο χαμαὶ θόρε Θ 320· μὴ χ. πεσεῖν, κάτω, κατὰ γῆς, Εὐρ. Μήδ. 1170· οὐ χ. πεσεῖται ὅ τι ἂν εἴπης Πλατ. Εὐθύφρων 14D· ὡσαύτως, εἰς τὸ χ. ἐκβαλεῖν Ἀνθ. Παλατ. 11. 89. - πρβλ. χαμαιπετής. (Ἐκ τῆς √ΧΑΜ παράγονται ὡσαύτως αἱ λ. χαμηλός, χαμίτης, καὶ τῇ παρεμβολῇ θ, χθαμαλός, χθών)· Λατ. hum-us, hum-i, hum-ilis· Ζενδ. z…z (γῆ)· Σλαυ. zem-…ja· Λιθ. zem-e (γῆ).