ἐνέστιος

English (LSJ)

ἐνέστιον, offered at the public hearth, τὸ ἐ. θῦμα οἶν Inscr.Magn.36.20 (Ithaca):—also ἐνίστιος, ον, ib.72.40 (Syrac.):—Subst. ἐνέστιον (sc. θῦμα), τό, ib.42.12 (Corinth):—Arc. ἰνίστιον ib.38.41 (Megalop.).

Spanish (DGE)

-ον
• Alolema(s): ἐνίστιος IG 9².1196.31 (III a.C.), IGDS 97.40 (Siracusa III a.C.); arcad. ἰνίστιος Maier, GMBI 34.44 (Megalópolis III a.C.)
ofrecido en el fuego en el altar de la ciudad τὸ ἐνέστιον θῦ[μ] α οἶν IG 9².1729.20 (Ítaca III a.C.), ἱερεῖον ἐ. τέλειον IG l.c., cf. IGDS l.c.
•subst. τὸ ἐ. víctima ofrecida en el fuego, IM 42.12 (Corinto III a.C.), Maier, GMBI l.c.

Greek Monolingual

ἐνέστιος, -ον και ἐνίστιος, -ον (Α) εστία
1. αυτός που βρίσκεται πάνω στην εστία, στο θυσιαστήριο
2. το ουδ. ως ουσ. ἐνέστιον (ενν. θύμα)
το σφάγιο, το θύμα.