ἐξῆς
ἀλλὰ τί ἦ μοι ταῦτα περὶ δρῦν ἢ περὶ πέτρην → why all this about trees and rocks, why all these things we have nothing to do with
Greek (Liddell-Scott)
ἐξῆς: Ἐπικ. ἑξείης, Ἐπίρρ. Δωρ. ἐξᾶν, Συλλ. Ἐπιγρ. 25556. 108 (ἕξω, μέλλ. τοῦ ἔχω): ὁ εἷς παρὰ τὸν ἄλλον, κατὰ τάξιν, κατὰ σειράν, ἑξῆς εὐνάζοντο Ὀδ. Δ. 449· ἑξῆς δ’ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς αὐτόθι 580, Ι. 104· ἀλλαχοῦ ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται τὸν τύπον ἑξείης, θεοῖς εὔχεσθαι ἀνώγει πάσας ἑξείης Ἰλ. Ζ. 241· εὐνάσω ἑξείης Ὀδ. Δ. 408 (ἴδε τὸ ῥῆμα εὐνάζω)· - ὡσαύτως παρ’ Ἀττ., ἑξῆς ἐξέσται διέρχεσθαι, λέγειν κατὰ σειράν, κατὰ τάξιν, Πλάτ. Πολιτικ. 257Β, 286C· ἑξ. τὸν λόγον ὁ αὐτὸς Γοργ. 454C· ὁ ἑξῆς λόγος, τὸ ἑπόμενον ἐπιχείρημα, ὁ αὐτ. Τίμ. 20Β· τὰ ἑξῆς Ἀριστ. π. Οὐρ. 4. 3, 5· ἐν ἅπασιν ἑξῆς Λογγῖνος 9. 14, πρβλ. 4. 4· - παρὰ τοῖς Γραμμ. τὸ ἑξῆς, τὸ ἑξῆς τοῦ λόγου, ἡ σειρά, ἡ ἀλληλουχία τοῦ λόγου, καὶ τὰ ἑξῆς, καὶ τὰ λοιπά, Λατ. et cetera. 2) μεθ’ Ὅμηρ., προσέτι ἐπὶ χρόνου, μετὰ ταῦτα, κατόπιν, ἑξῆς δ’ ὀπαδεῖ δόχμιον Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 284 (477), Ἀριστοφ. Ἐκκλησ. 638· τὸν ἑξῆς χρόνον Πλάτ. Πολιτικ. 271Α· ἡ ἑξ. ἡμέρα Εὐαγγ. κ. Λουκ. θ΄, 37· ἐν τῇ ἑξῆς, ἐν τῇ ἑπομένῃ ἡμέρᾳ, αὐτόθι ζ΄, 11. ΙΙ. μετὰ γεν., πλησίον τινός, θρόνου τε τοῦ Πλάτωνος ἑξῆς Ἀριστοφ. Βάτρ. 765· καὶ τὰ τούτων ἑξῆς, καὶ τὰ κατόπιν τούτων, Πλάτ. Πολ. 390Α, πρβλ. Φίληβ. 42C· τούτων ἑξῆς, τὰ ἀμέσως μετὰ ταῦτα, Δημ. 260. 4· καὶ μετὰ δοτ., Λάχητί τ’ οἰκήσαιμι τὴν ἑξῆς θύραν Ἔφιππος ἐν «Ὁμοίοις» 2· τούτους ἑξῆς, κατόπιν τούτων, Πλάτ. Κρατ. 399D κ. ἀλλ.· τὸ ἑξῆς τῇ γεωμετρίᾳ, τὸ ἀμέσως μετὰ τὴν γεωμετρίαν ἐρχόμενον, ὁ αὐτὸς Πολ. 528Α· τὸ ἑξῆς ἔργον τοῖς Μαραθῶνι, τὸ ἀμέσως μετά..., ὁ αὐτὸς Μενέξ. 241Α· ἑξῆς Ἀριστογείτονι, κατάλληλος, ἁρμόζων διὰ τόν..., Ἀριστοφ. Λυσ. 633.
