ὕφεσις

English (LSJ)

-εως, ἡ, (ὑφίημι)
A letting down, slackening, of strings in music, Plu.2.389e; τῆς φωνῆς Antyll. ap. Orib.6.9.5; relaxation, σωμάτων μυωδῶν Gal.19.403; of the pulse, Ruf.Syn.Puls.6.5; lowering, τῶν ἀκοντίων Arr.Tact.38.3.
2 complaisance, ἐπὶ τῶν πραγμάτων Plu. Ant.24; πρὸς τοὺς φίλους Id.2.808c; χάρις.. ὕφεσις ἀκριβείας ἐν δέοντι Favorin. ap. Gell.1.3.27.
II = ὑφαίρεσις III, A.D. Pron.51.5, EM 36.33; ἡ ὕ. τῆς προθέσεως A.D.Conj.247.12.
2 Arithm., subtraction, David Proll.54.20; lowering of numbers, Ph.1.187.
III descent in the scale, abasement, Procl. in Prm.p.618 S., Inst.29, al.; joined with ὑπόβασις (q.v.), Aristid. Quint.3.10; κατὰ ὕφεσιν Dam. Pr.34, cf. 69,91; subordination, subjection as a form of relation, Elias in Porph.203.5:—ἐν ὑφέσει· ἐν ἐλαττώσει, Hsch.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
1 relâchement, détente (des cordes d'un instrument, etc.);
2 fig. condescendance, concession, complaisance : ἐπί τινος au sujet de qch ; πρός τινα pour qqn.
Étymologie: ὑφίημι.

Greek (Liddell-Scott)

ὕφεσις: -εως, ἡ, (ὑφίημι) χαλάρωσις, ταπείνωσις, χαμήλωμα, Λατ. remissio, Πλούτ. 2. 389Ε, κλπ.· τῆς φωνῆς Ἄντυλλ. παρ’ Ὀρειβασ. 93 Matth. 2) ῥᾳθυμίᾳ, νωθρότης, ἀδράνεια, ἐπί τινος Πλουτ. Ἀντ. 24· πρός τινα ὁ αὐτ. 2. 808C. II. = ὑφαίρεσις ΙΙΙ. Ἐτυμ. Μέγ. 86, 33. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «ὕφεσις· ὑπένδοσις, ταπείνωσις, ἐλάττωσσις, χάλασις», πρβλ. Σουΐδ. κ. Φώτ. ἐν λέξει.

Russian (Dvoretsky)

ὕφεσις: εως ἡ ὑφίημι
1 ослабление, понижение (sc. τόνου Plut.);
2 уступчивость, снисхождение (ἐπὶ τῶν πραγμάτων и πρὸς τοὺς φίλους Plut.).

German (Pape)

ἡ, das Herunterlassen, Nachgeben, Plut. Ant. 24, öfter.
Bei den Gramm. die Auslassung, Schol. Ar. Av. 149.