ὠγύγιος
Εἰ μὴ φυλάσσεις μίκρ', ἀπολεῖς τὰ μείζονα → Maiora perdes, minima ni servaveris → Wer Kleines nicht erhält, verliert das Größre auch
English (LSJ)
α, ον, A. Th. 321 (lyr.), but in Trag. mostly ος, ον: — Ogygian, of or from Ogyges, a mythical king of Attica; hence generally, primeval, primal, Στυγὸς ὕδωρ Hes. Th. 806; ὠ. πῦρ Emp. 84.7; Φλιοῦντος ὑπ' ὠγυγίοις ὄρεσιν Pi. N. 6.44 (ὠγυγίοι' Bgk.); τὰς ὠ. Θήβας A. Pers. 37 (anap.), cf. S. OC 1770 (anap.); τὰς ὠ. Ἀθάνας A. Pers. 975 (lyr.), cf. Th. l.c.; γᾶς ὑπο κεύθεσιν ὠ. Id. Eu. 1036 (lyr.); σὲ… τόδ' ἐλήλυθεν πᾶν κράτος ὠγύγιον from earliest ages, S. Ph. 142 (lyr.).
gigantic, Hld. 10.25.
French (Bailly abrégé)
α ou ος, ον :
1 d'Ogygos, fils de Cadmos, anc. roi de Thèbes;
2 p. ext. très ancien, antique, vénérable.
Étymologie: DELG étym. inconnue.
English (Slater)
ὠγῠγιος primeval δασκίοις Φλειοῦντος ὑπ' ὠγυγίοις ὄρεσιν (cf. Wil. on Eur., Her. 468) (N. 6.44) ὠγυγιως δὲ εὗρεν (Boeckh e contextu Lactantii: opireiως, opiteiως codd.) fr. 44.
German (Pape)
bei den Att. gew. 2. Endgn, eigtl. ogygisch, vom Ogyges, einem alten Könige in Attika aus der frühesten Sagenzeit; dah. uralt, aus frühester Zeit, ehrwürdig; Στυγὸς ὕδωρ Hes. Th. 806; ὄρη Pind. N. 6.46; Aesch. Spt. 303, Pers. 935 und öfter; Soph. Phil. 142; sp.D., νείκεος ἀρχή Coluth. 10, ἥρωες Ep.adesp. 565 (VII.42).
