habitatio
Latin > English
habitatio habitationis N F :: lodging, residence
Latin > English (Lewis & Short)
hăbĭtātĭo: ōnis, f. id.,
I a dwelling, inhabiting: ad habitationem praebere mansionem, Pall. 1, 9, 1: aquarum, Firm. Math. 2, 10 init.
II Transf., a dwelling, habitation.—
A Lit. (class.; cf.: domus, domicilium, sedes, mansio, tectum): scelestae haec aedes, impiast habitatio, Plaut. Most. 2, 2, 73; cf. id. ib. 67: ut nobis haec habitatio Bona, fausta ... eveniat, id. Trin. 1, 2, 2: peto a te, ut ei de habitatione accommodes, Cic. Fam. 13, 2: sumptus habitationis, id. Cael. 7, 17; Cato, R. R. 128; Col. 1, 6, 6: alicui gratuitam habitationem praestare, Gai. Inst. 4, 153; in plur.: mercedes habitationum annuae, house-rent, Caes. B. C. 3, 21, 1.—
B Rent for a dwelling, house-rent: annuam habitationem Romae usque ad bina milia nummum remisit, Suet. Caes. 38.
Latin > French (Gaffiot 2016)
hăbĭtātĭō,¹³ ōnis, f. (habito), action d’habiter, logement : Pall. 1, 9, 1 || demeure, habitation, domicile : Pl. Most. 504 ; Cic. Cæl. 17 || loyer : Suet. Cæs. 38.
Latin > German (Georges)
habitātio, ōnis, f. (habito), I) das Wohnen, habitationis mansio, Pallad. 1, 9, 1. – II) meton.: 1) die Wohnung, sumptus habitationis, Cic.: mercedes habitationum annuae, Hausmiete, Mietzins, Caes.: haec mihi dedita est habitatio, Plaut. – 2) der Mietzins, die Hausmiete, Suet. Caes. 38, 2.
