Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

habito

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22

Latin > English

habito habitare, habitavi, habitatus V :: inhabit, dwell; live, stay

Latin > English (Lewis & Short)

hăbĭto: āvi, ātum, 1 (
I gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. habeo.
I In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25: comas, id. ib. 27.—
II In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).
   A Lit.
   1    Act.: centum urbes habitant magnas, Verg. A. 3, 106: silvas, id. E. 6, 2: hoc nemus, hunc collem (deus), id. A. 8, 352: humiles casas, id. E. 2, 29: terras, Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195: pruinas, Val. Fl. 2, 177: locum, Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. —Pass.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28: arx procul iis, quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: applicata colli habitatur colonia Corinthus, Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis, Curt. 8, 2, 14: nobis habitabitur orbis Ultimus, Ov. Tr. 1, 1, 127: tellus Bistoniis habitata viris, id. M. 13, 430; cf.: nec patria est habitata tibi, id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654: raris habitata mapalia tectis, Verg. G. 3, 340; cf.: (agellus) habitatus quinque focis, Hor. Ep. 1, 14, 2: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac. H. 5, 7: quae sit tellus habitanda (sibi), requirit, Ov. M. 3, 9; cf.: cesserunt nitidis habitandae piscibus undae, id. ib. 1, 74: habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis, Hor. Epod. 16, 19: proavis habitatas linquere silvas, Juv. 15, 152.—
   2    Neutr.: in illisce habitat aedibus Amphitruo, Plaut. Am. prol. 97; cf.: cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus, Cic. Cael. 7, 17: in gurgustio, id. N. D. 1, 9, 22: in via, on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106: in Sicilia, id. Verr. 2, 3, 41, § 95: in arboribus (aves), Plin. 18, 35, 87, § 363: Lilybaei, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38: lucis opacis, Verg. A. 6, 673: vallibus imis, id. ib. 3, 110: casa straminea, Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.: sub terra habitare, Cic. N. D. 2, 37, 95: apud aliquem, id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83: cum aliquo, id. ib. 2, 1, 25, § 64: cum illa apud te, Ter. Phorm. 5, 7, 41.—Absol.: triginta milibus dixistis eum habitare, Cic. Cael. 7, 17; cf.: nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet, Vell. 2, 10, 1: bene, to have a good habitation, Nep. Att. 13; so, dum sic ergo habitat Cetronius, so splendidly, Juv. 14, 92: avecta est peregre hinc habitatum, Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.: is habitatum huc commigravit, id. Trin. 4, 3, 77; and: rus habitatum abii, Ter. Hec. 2, 1, 27: commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit, Cic. de Sen. 23, 84: habitandi causa, Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90: oppidum valetudine habitantium infame, Mel. 1, 16, 1: ad occasum, Plin. 2, 70, 82, § 180.—Pass. impers.: vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas, Cic. Rep. 6, 19: habitari ait Xenophanes in luna, that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123: vicorum, quibus frequenter habitabatur, Liv. 2, 62, 4.—
   B Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero): cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas? Cic. Mur. 9, 21; cf.: habitare in Rostris, id. Brut. 89, 305: in subselliis, id. de Or. 1, 62, 264; cf. also: in oculis, to be always in public, id. Planc. 27, 66: illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda, id. de Or. 2, 38, 160: in bonis haerebit et habitabit suis, to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292: qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? id. Fin. 2, 28, 92: cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)! id. Tusc. 5, 24, 69: quorum in vultu habitant oculi mei, id. Phil. 12, 1, 2: animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.: mens ibi (in corde) habitat, id. 11, 37, 69, § 182: qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis, Prop. 2, 11 (3, 3), 17: peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9, ext. 1: tecum habita, i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

Latin > French (Gaffiot 2016)

hăbĭtō,⁸ āvī, ātum, āre (fréq. de habeo), tr. et intr.
    I tr.,
1 avoir souvent : Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27
2 habiter, occuper : urbes Virg. En. 3, 106, habiter des villes, cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11 ; colitur ea pars et habitatur frequentissime Cic. Verr. 2, 4, 119, cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants ; arx procul iis, quæ habitabantur Liv. 24, 3, 2, la citadelle éloignée des parties habitées ; regio habitatur plurimis vicis Curt. 8, 2, 14, la région est occupée par des bourgs nombreux.
    II intr.,
1 in Sicilia, Lilybæi, sub terra, apud aliquem, in via, habiter en Sicile, à Lilybée, sous terre, chez qqn, sur la route (au bord de...) : Cic. Verr. 2, 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106 ; vallibus imis Virg. En. 3, 110, habiter au fond des vallées, cf. Virg. En. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20 || [métaph.] animus cum his habitans curis Cic. Tusc. 5, 69, l’âme habitant avec ces soucis, cf. Cic. Fin. 2, 92 || [pass. imp.] : habitari ait in luna Cic. Ac. 2, 123, il prétend que la lune est habitée, cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4 || triginta milibus habitare Cic. Cæl. 17, avoir un loyer de trente mille sesterces ; melius habitare Cic. Nat. 1, 22, avoir un plus beau logement ; bene Nep. Att. 13, 1, être bien logé || habitantes, les habitants, cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium)
2 [fig.] habiter, se cantonner : in foro, in rostris Cic. Mur. 21 ; Br. 305, ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues, cf. Cic. de Or. 1, 264 ; in oculis Cic. Planc. 66, être toujours exposé aux regards ; Theophrastus habitavit in eo genere rerum Cic. Leg. 3, 14, Théophraste se cantonna dans ces questions ; habitarunt in hac una ratione tractanda Cic. de Or. 2, 160, ils se sont cantonnés dans cette unique étude ; eorum in vultu habitant oculi mei Cic. Phil. 12, 3, mes yeux ne quittent pas leur visage || s’arrêter, s’attarder sur une chose : Cic. Or. 50.

Latin > German (Georges)

habito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), I) tr.: A) oft etwas haben, zu haben pflegen, epicrocum, comas, Varro b. Non. 318, 25 u. 27. – B) bewohnen, urbes, Verg.: Gelonon, urbem ligneam, Mela: oppidum Uscudamam, Eutr.: casas, Verg. – im Passiv = bewohnt werden, zum Wohnsitze dienen, vix pars dimidia (urbis) habitabatur, Liv.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic.: arx procul iis, quae habitabantur, Liv.: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus ac frequentibus vicis, Curt.: nobis habitabitur orbis ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae sit tellus habitanda (sibi) requirit, Ov. – II) intr.: A) irgendwo sich befinden (wie habeo), dah. wohnen, hodieque ibi, Liv.: alibi, Liv.: unā (zusammen), Fronto: peregre, Liv.: interius (mehr im Innern des Landes), Mela: pagatim, Liv.: laxius, contractius, Sen.: bene (bequem), Nep.: anguste, Val. Max.: iunctis liminibus, Ps. Quint. decl.: ad od. (gew.) apud alqm, bei jmd., in jmds. Hause, Cic.: cum alqo, mit jmd. zusammen, Cic.: habito triginta milibus (aeris), die Miete kostet mich 30000 Asse, Cic.: nunc si quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis pestilentibus, Varro: Athenis, Nep.: Romae, Capuae, Liv.: iuxta forum, intra Palatium, Suet.: secundum montem, Plin.: sub tegulis, Suet.: sub his tectis habitavere securi, Sen.: h. ad litora, Verg.: circum Aternum, Varro LL.: in casis et tuguriis, Varro: in Co insula, Quint.: primo in Subura modicis aedibus, post autem pontificatum maximum in Sacra via domo publicā, Suet.: in via (an der Landstraße, Ggstz, devium esse), Cic.: in montibus vicatim, Liv.: gratis in alieno, Cic. – Passiv unpers., habitari, ait Xenocrates, in luna (es gebe Bewohner auf dem Monde), Cic.: ibi habitabatur frequenter, die Gegend war sehr stark bewohnt, Liv.: quibus (vicis) frequenter habitabatur, die stark bewohnt waren, Liv. – absol., posse nos habitare sine marmorario ac fabro, Sen.: Argos habitatum (um da zu wohnen) abire, Nep. – Partiz. subst., habitantes, die Bewohner, Einwohner, Ov. met. 14, 90 (wo Genet. Plur. habitantum): oppidum valetudine habitantium infame, Mela 1, 16, 1 (1. § 83): habitantes Lilybaei (zu L.), Liv. 29, 26, 7: ad occasum habitantes (Ggstz. orientis incolae), Plin. 2, 180. – bilbl., ingenium Galbae male habitat, wohnt in einer schlechten Hülle, Macr.: metus habitat in vita beata, Cic.: animus cum curis habitans, Cic. – B) übtr.: a) wo heimisch sein = immer wo sein od. bleiben, in foro, Cic.: in culina, immer in der K. stecken, Petron.: in oculis, immer vor Augen sein, Cic.: quorum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ein« = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei einer Sache bleiben = sie fast einzig betreiben, sich fast immer damit beschäftigen, sie zu seinem Hauptstudium machen, in hac una ratione tractanda, Cic.: in eo genere rerum, Cic. – c) bei einer Sache im Reden sich aufhalten, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream, hier verweile ich, darauf baue ich, daran halte ich fest, Cic.: quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? seinen eigenen Grund u. Boden behaupten u. benutzen, Cic.

Latin > Chinese

habito, as, are. n. act. :: 居。處。住。— bene vel laxe vel magnifice 居華屋。— in ea re 務于此。— in vultu ejus 定看其臉。注視其面。— casas 住草房。— in urbe 居府內。Habita tecum 汝收斂心可也。