ingigno

Latin > English (Lewis & Short)

in-gigno: gĕnŭi, gĕnĭtum, 3, v. a.,
I to instil by birth or nature, to implant, engender.
I Lit.: herbasque nocentes rupibus ingenuit tellus, Luc. 6, 439: vites ingenita sterilitate, Col. 3, 7, 3.—
II Trop.: natura cupiditatem nomini ingenuit, Cic. Fin. 2, 14, 46: tantam ingenuit animantibus conservandi sui natura custodiam, id. N. D. 2, 48, 124: vitia ingenita, inborn, Suet. Ner. 1: cum sic hominis natura generata sit, ut habeat quiddam ingenitum quasi civile atque populare, innate, Cic. Fin. 5, 23, 66.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ingignō,¹⁵ gĕnŭī, gĕnĭtum, ĕre, tr., faire naître dans : natura ingenuit homini cupiditatem... Cic. Fin. 2, 46, la nature a mis dans l’homme en le créant le désir de..., cf. Cic. Nat. 2, 124 || ingenitus, a, um, inné, naturel : Cic. Fin. 5, 66.

Latin > German (Georges)

in-gīgno, genuī, genitum, ere, einpflanzen, I) eig. herbas nocentes rupibus ingenuit tellus, Lucan. 6, 439. – II) übtr.: natura ingenuit homini cupiditatem veri videndi, Cic.: natura tantam ingenuit animantibus conservandi sui custodiam, Cic.: his ingenita est visendi ignota cupido, Manil. – Partic. ingenitus, a, um, eingepflanzt = angeboren, cum sic hominis natura generata sit, ut habeat quiddam ingenitum quasi civile atque populare, Cic. de fin. 5, 66: ing. nobilitas, Tac.: vitia, Suet.: Ggstz. affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata, Plin. pan. 20, 2.

Latin > Chinese

ingigno, is, genui, genitum, gignere. 3. :: 生于內。同生。Natura ingenuit homini cupiditatem veri 人之禀性自愛眞實。