occipio
Latin > English
occipio occipere, occepi, occeptus V :: begin
Latin > English (Lewis & Short)
occĭpĭo: cēpi (coepi), eptum, 3 (
I fut. perf. occepso for occepero, Plaut. Am. 2, 2, 41; id. Cas. 5, 4, 22: occepsit for occeperit, id. As. 4, 1, 49), v. a. and n. ob-capio, to begin, commence any thing (not in Cic. or Cæs.).
I Act.: nunc quod occepi, obsonatum pergam, Plaut. Mil. 3, 1, 154: cantationem, id. Stich. 5, 5, 19: quaestum, Ter. And. 1, 1, 52: sermonem cum aliquo, id. Eun. 4, 1, 8: magistratum, to enter upon, Tac. A. 3, 2; 6, 45; Liv. 3, 19; 4, 37.—Pass.: istuc quicquid est, quā hoc occeptum est causā, loquere, Ter. Heaut. 4, 1, 36; Plaut. Ps. 4, 1, 49.—
(b) With inf.: ne aliam rem occipiat loqui, Plaut. Trin. 4, 3, 35: agere armentum, Liv. 1, 7: concubia vexillum flagitare occipiunt, Tac. A. 1, 39; id. H. 2, 16.—Pass.: (fabula) occepta est agi, Ter. Eun. prol. 22.—
II Neutr., to begin, commence.
A In gen.: a meridie nebula occipiebat, Liv. 29, 27, 6 Hertz (Weissenb. excepit): modo dolores occipiunt primulum, Ter. Ad. 3, 1, 2: hiems, Tac. A. 12, 12: juventas occipit puero, Lucr. 5, 889.—
B Esp., in formula, ita ut occepi, in resuming a discourse or topic after an interruption: ita ut occepi, si animum advortas, dicam, Plaut. Trin. 4, 2, 52 Brix ad loc.; id. Stich. 4, 2, 1; id. Curc. 1, 1, 43 al.
Latin > French (Gaffiot 2016)
occĭpĭō,¹⁰ ēpī, eptum, ĕre (ob, capio),
1 tr., commencer, entreprendre : Pl. St. 766 ; Ter. Andr. 79 ; magistratum Liv. 3, 19, 2, entrer en charge, en fonction, cf. Tac. Ann. 3, 2 || [avec inf.] Pl. Trin. 1042 ; Liv. 1, 7, 6 ; Tac. Ann. 1, 39 ; H. 2, 16 ; (fabula) occepta est agi Ter. Eun. 22, la représentation commença
2 intr., commencer, débuter : dolores occipiunt Ter. Ad. 289, les douleurs commencent, cf. Lucr. 5, 889 ; Liv. 29, 27, 6 ; Tac. Ann. 12, 12. arch. occepso = occepero Pl. As. 794 ; Amph. 673 ; etc. || forme occupito Pl. St. 760.
Latin > German (Georges)
occipio, cēpi (coepī), ceptum, ere (ob u. capio), I) intr. anfangen, beginnen, inventas occipit, Lucr.: dolores occipiunt, Ter.: quia hiems occipiebat, Tac.: priusquam lux occiperet, Amm.: a meridie nebula occepit, Liv. 29, 27, 6 H. (Weißenb. u. Madvig excepit). – II) tr. anfangen, beginnen, unternehmen, A) im allg.: quaestum, Ter.: m. folg. Infin., socordius ire occoepere, Sall. fr.: regnare occepit, Liv.: vexillum flagitare occipiunt, Tac.: absol., ita ut occepi (wie gesagt), stehende Formel zur Wiederaufnahme der Rede nach einer Unterbrechung, Plaut. (s. Brix Plaut trin. 897). – Passiv, quod occeptum est, Plaut.: m. folg. Infin. Pass., fabula occepta est agi, Ter. – B) insbes., anfangen, antreten, magistratum, Liv. u. Tac. – / Archaist. Fut. exact. occepso, is, it, Plaut. Amph. 673; asin. 794 u.a.
