oriundus

Latin > English

oriundus oriunda, oriundum ADJ :: descended; originating from

Latin > English (Lewis & Short)

ŏrĭundus: a, um, adj. orior.
I Descended, sprung from any person or place (rare but class.): o sanguen dis oriundum, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41 (Ann. v. 117 Vahl.): Poenos Didone oriundos, id. ap. Prisc. p. 685 P. (Ann. v. 300 Vahl.): caelesti semine, Lucr. 2, 991: ab ingenuis, * Cic. Top. 6, 29: ex Etruscis, Liv. 2, 9: liberis parentibus, Col. 1, 3, 5: unde oriundi sient, Plaut. Aul. 3, 6, 6: quod inde oriundus erat, plebi carus, Liv. 2, 32.—
II Born, originating in, springing from: haud repudio Carthaginem: inde sum oriundus, I was born there, Plaut. Poen. 5, 2, 95: oriundi ab Syracusis, Liv. 24, 6: ORIVNDVS LEPTI, Inscr. Don. 6, 167: ORIVNDVS GAZA, ib. 168.—Of things: Egone apicularum congestum opera non feram, Ex dulci oriundum? Plaut. Curc. 1, 1, 11: fluens aqua e montibus oriunda, derived, Col. 1, 5: Albā oriundum sacerdotium, Liv. 1, 20, 3.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(2) ŏrĭundus,¹² a, um (orior), originaire, qui tire son origine de : [avec ab ] Cic. Top. 29 ; [ex ] Pl. Curc. 11 ; Liv. 2, 9, 1 ; [av. abl. seul] Enn. Ann. 113 ; 300 ; Cic. Fr. E 5, 27 ; Liv. 1, 20, 3 ; Lucr. 2, 991.

Latin > German (Georges)

(1) oriundus¹, a, um (orior), seinen Ursprung-, seine Abstammung habend oder herleitend von usw., inde (sc. a, Carthagine), Plaut. u. (sc. a plebe) Liv.: ab ingenuis, Vet. ICt. bei Cic.: liberis parentibus, Colum.: a Troia, ab Lavinio, Albā, ab Albanorum stirpe regum Romani oriundi essent, Liv.: nati Carthagine, sed oriundi ab Syracusis exsule avo, Liv.: oriundi ex Achaia, Liv.: ex Etruscis, Liv.: Argis oriundos esse, Liv.: v. Lebl., sacerdotium Albā oriundum, Liv. 1, 20, 3.

Latin > Chinese

oriundus, a, um. adj. (orior.) :: 原來。生之者。— ab Alexandro 亞里山之後代。A Roma oriundus 羅瑪城爲其原籍。Liberis parentibus oriundus 自主父母生者。良家之子。