αἴσακος

English (LSJ)

ὁ,
A branch of myrtle or laurel, handed by one to another at table as a challenge to sing, Plu.2.615b, Hsch.
II = ἐριθακός, EM38.49.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ
1 rama de mirto entregada como invitación a cantar en los simposios, Plu.2.615b, de laurel según Hsch., de laurel o de mirto en EM α 547.
2 orn. petirrojo, Erithacus rubecula (L.), EM α 547, Seru.Aen.4.254.
• Etimología: Quizás préstamo de una lengua ide. pregriega, de la raíz *Hu̯eis-/*Hu̯is- ‘doblegar’, ‘plegar’, atestiguada en lat. uirga ‘vara’, aisl. visk ‘haz’, ‘manojo’, rus. věcha ‘estaca’ ‘mojón’; no es imposible la rel. c. ἴσσασθαι, ἴσσης, οἶτος, q.u.

Greek (Liddell-Scott)

αἴσακος: ὁ, κλάδος μύρτου ἢ δάφνης μεταδιδόμενος ἀπὸ τοῦ ἑνὸς εἰς τὸ ἕτερον ἐν καιρῷ δείπνου, ὡς πρόκλησις εἰς ᾠδήν, Πλούτ. 2. 615Β· «αἴσακος, ὁ τῆς δάφνης κλάδος, ὃν κατέχοντες ὕμνουν τοὺς θεούς», Ἡσύχ.

German (Pape)

ὁ, nach VLL. der Lorbeerzweig, den man beim Absingen feierlicher Lieder (τοὺς θεοὺς ᾄδοντες) in der Hand hielt, vgl. Plut. Symp. 1.1.

Russian (Dvoretsky)

αἴσακος: ὁ миртовая или лавровая ветвь (ее держали в руке во время религиозных песнопений) Plut.

Frisk Etymological English

Grammatical information: ?
Meaning: ὁ τῆς δάφνης κλάδος, ὅν κατέχοντες ὕμνουν τοὺς θεούς H. Cf. Plu. Mor. 615b.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Acc. to EM 38, 49 it indicates the bird ἐρίθακος. Etym. unknown. Pre-Greek (Anatolian) Nehring Glotta 14, 183; Krause KZ 67, 214 m. A. 4. Note αἰ-, intervoc. σ, and -ακ-. S. αἰσάλων.

Frisk Etymology German

αἴσακος: {aísakos}
Grammar: ὁ τῆς δάφνης κλάδος, ὅν κατέχοντες ὕμνουν τοὺς θεούς H. (Plu. 2, 615b).
Etymology: Nach EM 38, 49 mit dem Vogelnamen ερίθακος synonym. Herkunft unbekannt, vielleicht vorgriechisches (kleinasiatisches) Lehnwort (Nehring Glotta 14, 183; Krause KZ 67, 214 m. A. 4).
Page 1,44-45