εναρμόνιος
From LSJ
χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
Greek Monolingual
-α, -ο (AM ἐναρμόνιος, -ον)
αρμονικός, μουσικός, μελωδικός
νεοελλ.
μουσ. «εναρμόνιοι φθόγγοι» — οι φθόγγοι που συμπίπτουν ακουστικά, δηλ. παράγουν τον ίδιο ήχο, αλλά έχουν διαφορετική ονομασία, π.χ. do δίεση και re ύφεση
αρχ.
1. αυτός που συμφωνεί, προσαρμόζεται σε κάτι
2. (αρχ. μουσ.) «ἐναρμόνιον γένος» — μουσικό γένος που διακρινόταν από το διατονικό και το χρωματικό
3. αυτός που ανήκει στο εναρμόνιο γένος.
επίρρ...
εναρμονίως
1. με τρόπο αρμονικό, μουσικά, μελωδικά
2. ενάρμοστα, συμμετρικά.
