κούρνια
From LSJ
Χρόνος δ' ἀμαυροῖ πάντα κεἰς λήθην ἄγει → Diesque celat omnia atque oblitterat → Die Zeit verdunkelt alles, gibt's dem Vergessen preis
Greek Monolingual
η
1. τα καλάμια ή τα στενόμακρα ξύλα του ορνιθώνα, πάνω στα οποία κοιμούνται οι όρνιθες, η κοίτη
2. (για πρόσ.) κοιτώνας, κατάλυμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. κούρνια προήλθε πιθ. από τον διαλεκτ. τ. κορογωνιά μέσω άλλων διαλεκτ. τ.: κορογωνιά («γωνιά όπου άναβαν φωτιά, εστία») > κορωνιά (με σίγηση του ενδοφωνηεντικού -γ- και απλοποίηση τών -ο- και -ω-) > κουρουνιά («προκοπή, ευτυχία») με κώφωση (κο-> κου-) και αφομοίωση (-ρου-) > κουρνιά («σπίτι, φωλιά»), με σίγηση του -ου- > κούρνια, με αναβιβασμό του τόνου αναλογικά προς το συνώνυμο ουσ. κοίτη.
