ἀμός

English (LSJ)

v. ἁμός.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
mot dor.
quelque.
Étymologie: DELG cf. ἅμα, un, skr. sama-.

Greek Monotonic

ἀμός: ή ἁμός[ᾱ], -ή-όν=ἡμέτερος, Αιολ. ἄμμος,
I. μας, δικός μας, σε Όμηρ. κ.λπ.
II. Αττ. = ἐμός, όταν απαιτείται μακρά παραλήγουσα.

Russian (Dvoretsky)

ἀμός: или ἁμός 3 (ᾰ) дор. = τις (только в οὐδ-αμοί, ἁμῆ и т. п.).

German (Pape)

dor. = ἐμός, Pind. N. 3.9, P. 3.41, 4.27 (aber Ol. 11.3, 8 steht in der neuesten Ausgabe ἐμᾶς, ἐμόν, wie sonst immer in Pind.); Theocr. 5.108 und Ar. Lys. 1181 lakonisch. So auch Tragg. in Chören, Aesch. Spt. 399; Ch. 422; Eur. Alc. 397 und öfter; zuweilen auch im Trimeter, Aesch. Eum. 418; Soph. El. 271; Eur. El. 555; Andr. 582.