ἰκτίν
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
English (LSJ)
ῖνος, ὁ, = ἴκτινος (kite, Miluus regalis, wolf), Lyr. in Philol. 80.336 (-τειν Pap.) ; acc. sg. ἰκτῖνα Ar. Fr. 628, Pl.Com. 243, Jul. Mis. 366a ; gen. sg. ἰκτῖνος ibid. ; nom. pl. ἰκτῖνες Paus. 5.14.1 ; dat. pl. ἰκτῖσι Ctes. Fr. 57.11 ; nom. sg. also ἰκτίς, Glossaria, prob. in Hsch. (Pamph.).
German (Pape)
[Seite 1250] ῖνος, ὁ, = Folgdm; ἰκτῖνα Ar. frg. 525 u. Plat. com. im E. M. 475, 35, das ἴκτινα schreibt; im plur. ἰκτῖνες öfter als v.l. für ἰκτῖνοι. S. Lob. paralip. 171.
