ἐφύω: Difference between revisions
Ὁ μὴ δαρεὶς ἄνθρωπος οὐ παιδεύεται → Male eruditur ille, qui non vapulat → nicht recht erzogen wird ein nicht geschundner Mensch
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<b>I.</b> mouiller de pluie ; <i>part. pf. Pass.</i> [[ἐφυσμένος]] trempé de pluie;<br /><b>II.</b> impers. • ἐφύει :<br /><b>1</b> il pleut sur;<br /><b>2</b> il pleut ensuite.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[ὕω]]. | |btext=<b>I.</b> mouiller de pluie ; <i>part. pf. Pass.</i> [[ἐφυσμένος]] trempé de pluie;<br /><b>II.</b> impers. • ἐφύει :<br /><b>1</b> il pleut sur;<br /><b>2</b> il pleut ensuite.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[ὕω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐφύω]] (Α)<br /><b>1.</b> <b>απρόσ.</b> <i>ἐφύει</i><br />α) βρέχει [[πάνω]] σε [[κάτι]]<br />β) βρέχει [[κατόπιν]] («ἐφύει γὰρ [[ὅπου]] ἄν ἐφιστῇ», Θεόφρ.)<br /><b>2.</b> (μτχ. παθ. παρακμ.) <i>ἐφυσμένος</i>, -<i>η</i>, -<i>ον</i><br />εκτεθειμένος στη [[βροχή]], βρεγμένος.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> <i>ὕω</i> «[[βρέχω]]»]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:15, 29 September 2017
English (LSJ)
[ῡ],
A rain upon: impers. ἐφύει, c. dat., Thphr.HP4.14.8, etc.: abs., it rains after, Id.CP6.17.7:—pf. part. Pass. ἐφυσμένος exposed to rain, X.Cyn.9.5.
German (Pape)
[Seite 1124] (s. ὕω), beregnen, ἐφυσμένος, beregnet, Xen. Cyn. 9, 4. – Impers. ἐφύει, es regnet darauf, Theophr., auch = hinterher, id.
Greek (Liddell-Scott)
ἐφύω: ἀπρόσ., ἐφύει, βρέχει ἐπάνω εἴς τι, μετὰ δοτ., χείριστον δὲ ἐὰν ἀπανθοῦσί τισιν ἐφύσῃ καθάπερ ἐλάᾳ καὶ ἀμπέλῳ Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 4. 14, 8, κτλ.· ἀπολ., ἐφύει γὰρ ὅπου ἂν ἐπιστῇ ὁ αὐτ. π. Φυτ. Αἰτ. 6. 17, 7· μετοχ. παθ. πρκμ. ἐφυσμένος, βεβρεγμένος, ἐκτεθειμένος εἰς τὴν βροχήν, Ξεν. Κυν. 9, 5.
French (Bailly abrégé)
I. mouiller de pluie ; part. pf. Pass. ἐφυσμένος trempé de pluie;
II. impers. • ἐφύει :
1 il pleut sur;
2 il pleut ensuite.
Étymologie: ἐπί, ὕω.
Greek Monolingual
ἐφύω (Α)
1. απρόσ. ἐφύει
α) βρέχει πάνω σε κάτι
β) βρέχει κατόπιν («ἐφύει γὰρ ὅπου ἄν ἐφιστῇ», Θεόφρ.)
2. (μτχ. παθ. παρακμ.) ἐφυσμένος, -η, -ον
εκτεθειμένος στη βροχή, βρεγμένος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ὕω «βρέχω»].
