ἡμιπαγής: Difference between revisions
φύγωμεν οὖν τὴν συνήθειαν ... ἄγχει τὸν ἄνθρωπον, τῆς ἀληθείας ἀποτρέπει → so let's stay away from the habitual ... it strangles us, turns us away from the truth
(6_7) |
(16) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἡμιπᾰγής''': -ές, κατὰ τὸ ἥμισυ πεπηγώς, ἐστεροποιημένος, Πλάτ. Τιμ. 59Ε, 60D˙ ᾠὰ ἡμιπαγῆ, ἡμίπηκτα, κοιν. «μελᾶτα», Ἱππ. 405. 39˙ - μεταφ., ἡμ. [[σοφία]] Φίλων 1. 322. | |lstext='''ἡμιπᾰγής''': -ές, κατὰ τὸ ἥμισυ πεπηγώς, ἐστεροποιημένος, Πλάτ. Τιμ. 59Ε, 60D˙ ᾠὰ ἡμιπαγῆ, ἡμίπηκτα, κοιν. «μελᾶτα», Ἱππ. 405. 39˙ - μεταφ., ἡμ. [[σοφία]] Φίλων 1. 322. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἡμιπαγής]], -ές (Α)<br />ο [[σχεδόν]] στερεοποιημένος, ο πηγμένος [[κατά]] το ήμισυ<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>ιατρ.</b> [[τέρας]] με δύο σώματα ενωμένα στον θώρακα, στον λαιμό και στο [[κάτω]] [[μέρος]] του προσώπου ώς το [[στόμα]], που [[είναι]] κοινό για τα δύο σώματα<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (μτφ. για τη [[μάθηση]]) αυτός που δεν [[είναι]] [[άρτιος]], που δεν [[είναι]] [[πλήρης]] («ἡμιπαγὴς [[σοφία]]», Φίλ.)<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «ᾠά ἡμιπαγῆ» — αβγά μελάτα, που δεν έχουν πήξει πολύ.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ημι</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>παγής</i> <span style="color: red;"><</span> <i>επάγην</i>, [[πήγνυμι]] (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ακρο</i>-<i>παγής</i>, <i>χρυσο</i>-<i>παγής</i>)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:16, 29 September 2017
English (LSJ)
ές,
A half-congealed, half-hardened, Pl.Ti.59e,60d; δρόσος Arist.Mu.394a26; ᾠὰ ἡ. half-hard, medium-boiled eggs, Hp.Acut. (Sp.) 53: metaph., ἡ. σοφία Ph.1.322.
German (Pape)
[Seite 1169] ές, halb geronnen, halb hart; ᾠά Plat. Tim. 59 e; Hippocr.
Greek (Liddell-Scott)
ἡμιπᾰγής: -ές, κατὰ τὸ ἥμισυ πεπηγώς, ἐστεροποιημένος, Πλάτ. Τιμ. 59Ε, 60D˙ ᾠὰ ἡμιπαγῆ, ἡμίπηκτα, κοιν. «μελᾶτα», Ἱππ. 405. 39˙ - μεταφ., ἡμ. σοφία Φίλων 1. 322.
Greek Monolingual
ἡμιπαγής, -ές (Α)
ο σχεδόν στερεοποιημένος, ο πηγμένος κατά το ήμισυ
νεοελλ.
ιατρ. τέρας με δύο σώματα ενωμένα στον θώρακα, στον λαιμό και στο κάτω μέρος του προσώπου ώς το στόμα, που είναι κοινό για τα δύο σώματα
αρχ.
1. (μτφ. για τη μάθηση) αυτός που δεν είναι άρτιος, που δεν είναι πλήρης («ἡμιπαγὴς σοφία», Φίλ.)
2. φρ. «ᾠά ἡμιπαγῆ» — αβγά μελάτα, που δεν έχουν πήξει πολύ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ημι- + -παγής < επάγην, πήγνυμι (πρβλ. ακρο-παγής, χρυσο-παγής)].
