παράκουσμα

English (LSJ)

ατος, τό,

   A thing heard amiss, false notion, Pl.Ep.338d (pl.), etc.; false story or report, Str.7.5.9 (pl.); ἐκ παρακούσματος or παρακουσμάτων D.H.9.22, J.Ap.1.8 ; equivocation, Περιπατητικῶν π. Jul.Caes.330c.    II in pl., defects of hearing, Gal. 7.108.

German (Pape)

[Seite 485] τό, das Verhörte, falsch Gehörte, falsch Verstandene, Sp., vgl. D. Hal. 9, 22, οὔτ' ἀληθὲς ὄν, οὔτε πιθανόν, ἐκ παρακούσματος δέ τινος πεπλασμένον ὑπὸ τοῦ πλήθους. – Bei Plat. Ep. VII, 338 d 340 b scheint es das nebenbei Gehörte oder geradezu das Gehörte zu sein, wie bei Iulian. Caes. 26, 6 περιπατητικῶν παρακουσμάτων γέμων die Lehrsätze der Peripatetiker bedeutet.

Greek (Liddell-Scott)

παράκουσμα: τό, πρᾶγμα κακῶς ἀκουσθέν, ἐσφαλμένη ἀντίληψις, σφάλμα, Πλάτ. Ἐπιστ. 338D, 340Β, κτλ.· ψευδὴς διήγησις, Στράβ. 317· ἐκ παρακούσματος, κατὰ παρανόησιν, Διον. Ἁλ. 9. 22. Ἰώσηπ. κατὰ Ἀπίωνος 1. 8· μάλιστα ἐπὶ φιλοσοφικῶν δοξασιῶν, γέμων περιπατητικῶν παρακρουσμάτων Ἰουλιαν. 330C.

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
chose mal entendue ou mal comprise.
Étymologie: παρακούω.

Greek Monolingual

τὸ, ΝΑ παρακούω
λαθεμένη ακουστική αντίληψη, εσφαλμένο άκουσμα
αρχ.
1. ψεύτικη διήγηση
2. (για φιλοσ. δοξασίες) αμφίβολος λόγος
3. στον πληθ. τὰ παρακούσματα
οι παρανοήσεις που οφείλονται σε ελαττωματική ακοή.