τρίπαις: Difference between revisions
Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς (ἐκτὸς οὐδεὶς) εὐτυχεῖ βροτῶν → Nullus beatus absque numine est dei → Glückselig Gott allein und sonst kein Sterblicher
(Bailly1_5) |
(42) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=τρίπαιδος (ὁ, ἡ)<br /><b>1</b> qui a trois enfants;<br /><b>2</b> qui concerne le nombre de trois enfants : τρίπαιδες τιμαί PLUT privilège des citoyens qui avaient trois enfants <i>à Rome (lat.</i> jus trium liberorum).<br />'''Étymologie:''' [[τρεῖς]], [[παῖς]]. | |btext=τρίπαιδος (ὁ, ἡ)<br /><b>1</b> qui a trois enfants;<br /><b>2</b> qui concerne le nombre de trois enfants : τρίπαιδες τιμαί PLUT privilège des citoyens qui avaient trois enfants <i>à Rome (lat.</i> jus trium liberorum).<br />'''Étymologie:''' [[τρεῖς]], [[παῖς]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-αιδος, ὁ, ἡ, Α<br />αυτός που έχει [[τρία]] [[παιδιά]] («[[τἆλλα]] πράττειν [[ἄνευ]] προστάτου διαγούσας, [[ὥσπερ]] αἱ τρίπαιδες», <b>Πλούτ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>τρι</i>- <span style="color: red;">+</span> [[παῖς]], <i>παιδός</i> (<b>πρβλ.</b> <i>δί</i>-[[παις]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:55, 29 September 2017
English (LSJ)
[ῐ], παιδος, ὁ, ἡ,
A having three children, Plu.Num.10; τιμὰς διώκει τρίπαιδας, = Lat. jus trium liberorum (τριπαιδίας cj. Doehner), Id.2.493e.
German (Pape)
[Seite 1145] παιδος, von, mit drei Kindern, drei Kinder habend, Sp.; τρίπαιδες τιμαί, ius trium liberorum, Plut. Num. 10.
Greek (Liddell-Scott)
τρίπαις: παιδος, ὁ, ἡ, ὁ ἔχων τρεῖς παῖδας, Πλουτ. Νουμ. 10· τιμὰς διώκει τρίπαιδας, τιμὰς τριῶν παίδων, Λατιν. jus trium liberorum (εἰ μὴ ἀναγνωστέον τριπαιδίας), ὁ αὐτ. 2. 493Ε.
French (Bailly abrégé)
τρίπαιδος (ὁ, ἡ)
1 qui a trois enfants;
2 qui concerne le nombre de trois enfants : τρίπαιδες τιμαί PLUT privilège des citoyens qui avaient trois enfants à Rome (lat. jus trium liberorum).
Étymologie: τρεῖς, παῖς.
Greek Monolingual
-αιδος, ὁ, ἡ, Α
αυτός που έχει τρία παιδιά («τἆλλα πράττειν ἄνευ προστάτου διαγούσας, ὥσπερ αἱ τρίπαιδες», Πλούτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι- + παῖς, παιδός (πρβλ. δί-παις)].
