ἀνθαλίσκομαι: Difference between revisions
Ἡ δ' ἐμὴ ψυχὴ πάλαι τέθνηκεν, ὥστε τοῖς θανοῦσιν ὠφελεῖν → My soul died long ago so that I could give some help to the dead
(4) |
(3) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἀνθαλίσκομαι]] (Α) [[αλίσκομαι]]<br /><b>1.</b> πιάνομαι κι εγώ με τη [[σειρά]] μου, [[παθαίνω]] ό,τι έκανα σε άλλον<br /><b>2.</b> διατυπώνεται [[εναντίον]] μου [[κατηγορία]] από κάποιον που έχω μηνύσει. | |mltxt=[[ἀνθαλίσκομαι]] (Α) [[αλίσκομαι]]<br /><b>1.</b> πιάνομαι κι εγώ με τη [[σειρά]] μου, [[παθαίνω]] ό,τι έκανα σε άλλον<br /><b>2.</b> διατυπώνεται [[εναντίον]] μου [[κατηγορία]] από κάποιον που έχω μηνύσει. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀνθᾰλίσκομαι:''' μέλ. <i>-αλώσομαι</i>, Παθ., αιχμαλωτίζομαι με τη [[σειρά]] μου, ἁλόντες [[αὖθις]] [[ἀνθαλοῖεν]] ἄν, σε Αισχύλ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:24, 30 December 2018
English (LSJ)
A to be captured in turn, i.e. after one has captured others, οὐ τἂν ἑλόντες αὖθις ἀνθαλοῖεν ἄν A.Ag.340; to be convicted in turn, ἀντικατηγορήθη καὶ ἀνθεάλω D.C.36.40.
German (Pape)
[Seite 230] (s. ἁλίσκομαι), dagegen gefangen werden, Dio C.; ἀνθαλοῖεν Aesch. Ag. 331, ist Stanl. Conj. für αὖ θάνοιεν falsch, s. Wellauer.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνθᾰλίσκομαι: μέλλ. -αλώσομαι: Παθ.: ἑλὼν καὶ αὐτὸς ἁλίσκομαι, πάσχω ὅπερ ἐποίησα εἰς ἄλλους, εἰ δ’ εὐσεβοῦσι... οὐ τἂν ἑλόντες αὖθις ἀνθαλοῖεν ἂν Αἰσχ. Ἀγ. 340· ἀντικατηγορήθη ὑπὸ τοῦ υἱέος αὐτοῦ καὶ ἀνθεάλω, καὶ κατεδικάσθη καὶ αὐτὸς, Δίων Κ. 36, 23.
French (Bailly abrégé)
ao.2 ἀνθεάλων;
être pris ou convaincu à son tour.
Étymologie: ἀντί, ἁλίσκομαι.
Spanish (DGE)
(ἀνθᾰλίσκομαι) 1 ser conquistado o destruido a su vez οὐ τἂν ἑλόντες αὖθις ἀνθαλοῖεν ἄν A.A.340.
2 ser condenado ἀντικατηγορήθη ὑπὸ τοῦ υἱέος αὐτοῦ καὶ ἀνθεάλω D.C.36.40.4.
Greek Monolingual
ἀνθαλίσκομαι (Α) αλίσκομαι
1. πιάνομαι κι εγώ με τη σειρά μου, παθαίνω ό,τι έκανα σε άλλον
2. διατυπώνεται εναντίον μου κατηγορία από κάποιον που έχω μηνύσει.
Greek Monotonic
ἀνθᾰλίσκομαι: μέλ. -αλώσομαι, Παθ., αιχμαλωτίζομαι με τη σειρά μου, ἁλόντες αὖθις ἀνθαλοῖεν ἄν, σε Αισχύλ.
