μνήστωρ: Difference between revisions
Μέμνησο νέος ὤν, ὡς γέρων ἔσῃ ποτέ → Iuvenis memento te fore aliquando senem → Bedenke jung schon, dass dereinst ein Greis du bist
(25) |
(5) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[μνήστωρ]], -ορος, ὁ (ΑΜ)<br />μνηστευμένος<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που σκέπτεται [[κάτι]], αυτός που έχει [[κάτι]] στο [[μυαλό]] του<br /><b>2.</b> <b>στον πληθ.</b> <i>οἱ μνήστορες</i><br />(στον Όμηρο) οι μνηστήρες της Πηνελόπης.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>μνησ</i>- (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ἔ</i>-<i>μνησ</i>-<i>α</i>, αόρ. του <i>μνῶμαι</i>) <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>τωρ</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>μιάσ</i>-<i>τωρ</i>)]. | |mltxt=[[μνήστωρ]], -ορος, ὁ (ΑΜ)<br />μνηστευμένος<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που σκέπτεται [[κάτι]], αυτός που έχει [[κάτι]] στο [[μυαλό]] του<br /><b>2.</b> <b>στον πληθ.</b> <i>οἱ μνήστορες</i><br />(στον Όμηρο) οι μνηστήρες της Πηνελόπης.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>μνησ</i>- (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ἔ</i>-<i>μνησ</i>-<i>α</i>, αόρ. του <i>μνῶμαι</i>) <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>τωρ</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>μιάσ</i>-<i>τωρ</i>)]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''μνήστωρ:''' -ορος, ὁ ([[μνάομαι]]), αυτός που σκέφτεται, που νοιάζεται για κάποιον ή [[κάτι]], <i>τινός</i>, σε Αισχύλ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 00:24, 31 December 2018
English (LSJ)
ορος, ὁ,
A mindful of, τινος A.Th.180 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 196] ορος, ὁ, poet, = μνηστήρ, auch = eingedenk, ὀργίων μνήστορες ἔστε μοι, Aesch. Spt. 163.
Greek (Liddell-Scott)
μνήστωρ: -ορος, ὁ, ὁ σκεπτόμενος περί τινος, τινος Αἰσχύλ. Θήβ. 181. ΙΙ. οἱ μνήστορες, οἱ τοῦ Ὁμήρου μνηστῆρες, Κλήμ. Ἀλ. 212· οὕτω Νικήτ., κλ.
French (Bailly abrégé)
ορος;
adj. m.
qui pense à, qui se souvient de, gén..
Étymologie: μνάομαι.
Greek Monolingual
μνήστωρ, -ορος, ὁ (ΑΜ)
μνηστευμένος
αρχ.
1. αυτός που σκέπτεται κάτι, αυτός που έχει κάτι στο μυαλό του
2. στον πληθ. οἱ μνήστορες
(στον Όμηρο) οι μνηστήρες της Πηνελόπης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μνησ- (πρβλ. ἔ-μνησ-α, αόρ. του μνῶμαι) + επίθημα -τωρ (πρβλ. μιάσ-τωρ)].
Greek Monotonic
μνήστωρ: -ορος, ὁ (μνάομαι), αυτός που σκέφτεται, που νοιάζεται για κάποιον ή κάτι, τινός, σε Αισχύλ.
