φθοροποιός: Difference between revisions
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → For extreme diseases, extreme methods of cure, as to restriction, are most suitable.
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=fthoropoios | |Transliteration C=fthoropoios | ||
|Beta Code=fqoropoio/s | |Beta Code=fqoropoio/s | ||
|Definition=όν, <span class="sense"> | |Definition=όν, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[causing destruction]], Boëth.<span class="title">Stoic.</span>3.265, Petos. ap. Vett. Val.<span class="bibl">80.7</span>, Dsc.<b class="b2">Alex. Praef</b>., Placit.5.30.1, Doroth. in <span class="title">Cat.Cod.Astr.</span>2.196; δύναμις <span class="bibl">Ph.2.96</span>; πάθος <span class="bibl">Simp. <span class="title">in Cael.</span>436.26</span>: c. gen., <span class="bibl">Ph.2.327</span>, al.; τῶν ζῴων <span class="title">Gp.</span>2.27.5; μεταβολὴ φ. τοῦ μεταβαλλομένου <span class="bibl">Dam.<span class="title">Pr.</span>414</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> [[abortifacient]], Ps.-Dsc.1.1.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 14:10, 31 December 2020
English (LSJ)
όν, A causing destruction, Boëth.Stoic.3.265, Petos. ap. Vett. Val.80.7, Dsc.Alex. Praef., Placit.5.30.1, Doroth. in Cat.Cod.Astr.2.196; δύναμις Ph.2.96; πάθος Simp. in Cael.436.26: c. gen., Ph.2.327, al.; τῶν ζῴων Gp.2.27.5; μεταβολὴ φ. τοῦ μεταβαλλομένου Dam.Pr.414. 2 abortifacient, Ps.-Dsc.1.1.
German (Pape)
[Seite 1273] Schaden bereitend, dah. verderbend, schädlich, tödtlich; Plut.; Philo bei Suid.
Greek (Liddell-Scott)
φθοροποιός: -όν, ὁ ἐπιφέρων φθοράν, καταστρεπτικός, Διοσκ. π. Ἰοβόλων σ. 51 Kühn, Πλούτ. 2. 911Α, συχνὸν παρὰ Φίλωνι. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 149.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
qui corrompt ou détruit, pernicieux.
Étymologie: φθορά, ποιέω.
Spanish
Greek Monolingual
-ά, -ό / φθοροποιός, -όν, ΝΜΑ, θηλ. και -ός Ν
αυτός που προξενεί φθορά, βλαπτικός, καταστρεπτικός
μσν.
αυτός που προκαλεί διακοπή της κύησης
αρχ.
(με παθ. σημ.) αυτός που υπόκειται σε φθορά, φθαρτός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φθορά + -ποιός].
Russian (Dvoretsky)
φθοροποιός: причиняющий порчу, губительный (νόσων αἰτία Plut.).
