ἔγκλισις

English (LSJ)

εως, ἡ, A inclination, ἔγκλισιν λαβεῖν = took its inclined position (of the earth), D.L.2.9, cf. Pl.Amat.132b; of the ecliptic (ὁ λοξὸς κύκλος), Arist.GC336b4; of ground, ἔγκλισιν ἔχειν πρὸς ἕω Id.Pol.1330a39; εἰς νότον Porph.Antr. 26; ἐγκλίσεις τῆς κεφαλῆς εἰς τὰ δεξιά Arist.Phgn.808a13; ἐ. σχημάτων τριγώνων Onos.10.28(pl.); ἔγκλισις δορατίου, in signalling, Id.26.1. 2 the inclination or slope, as of a wave, κατὰ τὴν ἔγκλισιν σκιασθῆναι Arist.Col. 792a22. 3 Medic., displacement, Hp.Fract.39 (pl.): generally, ὄγκων cj. in Epicur.Ep.1p.14U. 4 modulation of a singer's voice, D.Chr.32.49. 5 failure, defeat, PMag.Par.1.2445. II in Gramm., 1 mood of a verb, D.H.Comp.6, D.T.638.7, A.D. Synt.248.14, etc. 2 throwing back of the accent, Id.Pron.8.7, al.; change of acute to grave accent, Id.Adv.169.23. 3 inflection, Simp.in Cat.65.8, Dexipp.in Cat.33.8: generally, of derivative forms, Simp.in Cat.37.11.

German (Pape)

[Seite 708] ἡ, das Hinneigen, Beugen, Plut. – Die Neigung, von der geographischen Lage, πρὸς ἕω τὴν ἔγκλισιν ἔχουσαι πόλεις Arist. polit. 7, 11; Plut. – Bei den Grammatikern sowohl die Inklination des Tones (s. ἐγκλίνειν), als die Modi des Verbums, D. Hal.

Greek (Liddell-Scott)

ἔγκλῐσις: -εως, ἡ, κλίσις, ἔγκλ. λαβεῖν, περὶ τῆς γῆς, Ἀναξαγ. παρὰ Διογ. Λ. 2. 9· περὶ τῆς ἐκλειπτικῆς (ὁ λοξὸς κύκλος), Ἀριστ. π. Γεν. καὶ Φθορ. 2. 10, 6· ἐπὶ ἐδάφους ἔχοντος κλίσιν, ἔγκλισιν ἔχειν πρὸς ἔω ὁ αὐτ. Πολιτικ. 7. 11, 2· ἐγκλίσεις τῆς κεφαλῆς εἰς τὰ δεξιὰ ὁ αὐτ. Φυσιογν. 3. 9. 2) ἡ κλίσις ἢ κατωφέρεια, οἷον ἐπὶ κύματος, κατὰ τὴν ἔγκλ. σκιασθῆναι ὁ αὐτ. π. Χρωμ. 2, 4. 3) ἐπὶ ἰατρικῆς ἐννοίας, ἐξάρθρωσις, Ἱππ. π. Ἀγμ. 776. ΙΙ. παρὰ γραμμ., 1) ἡ ἔγκλισις ῥήματος, Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 6, κτλ. 2) ἡ ἔγκλισις τοῦ τόνου, Λατ. inclinatio, Εὐστ. 1351. 47.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
1 inclinaison;
2 t. de gramm. mode de la conjugaison.
Étymologie: ἐγκλίνω.

Spanish (DGE)

-εως, ἡ

• Morfología: [plu. nom. -ιες Hp.Fract.39]
I 1anat. desviación σμικραὶ ἐγκλίσιες de huesos, Hp.l.c., ἔ. τῆς κεφαλῆς εἰς τὰ δεξιά Arist.Phgn.808^a13, ἡ ἐπὶ τοὺς μηροὺς ἔ. ref. a la cadera femenina, Alciphr.4.14.5.
2 fig. desviación, efecto negativo οὐδεμίαν ἔγκλισιν ἔχουσα de un conjuro PMag.4.2445.
II 1inclinación producida por los terremotos, Arist.Mu.396^a9, ἔ. δορατίου para hacer señales en la batalla, Onas.26.1, τοῦ κατόπτρου Ach.Tat.Intr.Arat.21.
2 astr. inclinación aparente del cielo según la latitud en que se encuentra el observador, declinación ἔ. λαβεῖν en el proceso de formación del cosmos, D.L.2.9 (= Anaxag.A 1), cf. Pl.Amat.132b, Ptol.Tetr.1.11.2, τοῦ κόσμου Hipparch.1.3.8, 2.6.1, Cleom.1.4.165, 171, de la eclíptica, Arist.GC 336^b4, del círculo zodiacal respecto del ecuador, Gem.6.36, de los paralelos, Plu.Mar.11
•posición relativa de los astros, Onas.10.28, cf. Ptol.Alm.2.6.
3 c. constr. prep. de direcc. inclinación, orientación αἱ (πόλεις) πρὸς ἕω τὴν ἔγκλισιν ἔχουσαι las ciudades que están orientadas a Levante Arist.Pol.1330^a39, cf. Thphr.Ign.55, εἰς νῶτον Porph.Antr.26.
III c. énfasis en el ángulo
1 ángulo de incidencia de la luz ἣ θάλαττα πορφυροειδής, ὅταν τὰ κύματα μετεωριζόμενα κατὰ τὴν ἔγκλισιν σκιασθῇ Arist.Col.792^a22, cf. 793^b18.
2 ángulo, corte a bisel en piedras que aproximándose forman un dintel, Ph.Mech.87.41
•ángulo, recodo τῶν ... τειχέων ... αἱ ἐκθέσεις καὶ ἐγκλίσεις los salientes y entrantes de las murallas Ph.Mech.82.3.
IV ref. la voz y la lengua
1 gram. flexión verbal, modo op. a las voces y tiempos, D.T.638.6, 7, A.D.Synt.226.6, 248.14, D.H.Comp.6.7, 25.30, cf. Dem.52.3, Dexipp.in Cat.33.8, Gramm.Pap. en PRyl.533.33, Simp.in Cat.65.8.
2 ref. al acento enclisis en adv. dorios, A.D.Adu.169.23, cf. Pron.8.7, Gramm.Pap.2.6, Eust.1351.47, 1457.48.
3 variación, modulación de la voz τόνοι καὶ ἐγκλίσεις para expresar sentimientos, D.H.Dem.54.4, cf. D.Chr.32.49.

Russian (Dvoretsky)

ἔγκλῐσις: εως ἡ
1) наклон (pl. τῶν κύκλων Plat.; pl. τῆς κεφαλῆς εἰς τὰ δεξιά Arst.; τῶν παραλλήλων Plut.);
2) обращенность, направление: τὴν ἔγκλισιν ἔχειν πρὸς ἕω Arst. быть обращенным к востоку;
3) грам. флектирование, преимущ. спряжение;
4) грам. смещение ударения.