ἱππευτής: Difference between revisions
οὕτως εἴη ἡμίν ὁ Θεός βοηθός καὶ τὸ ἱερὸν Αὐτοῦ Εὐαγγέλιον ὧδε ἐμφανισθέντα-ὁρκισθέντα → so help us God and Ηis holy Gospel the things here declared and sworn
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=i(ppeuth/s | |Beta Code=i(ppeuth/s | ||
|Definition=οῦ, ὁ, [[rider]], [[horseman]], <span class="bibl">Pi.<span class="title">P.</span>9.123</span>: as adjective, Τρῶες <span class="bibl">B.12.160</span>; στρατός <span class="bibl">E.<span class="title">HF</span>408</span> (lyr.). | |Definition=οῦ, ὁ, [[rider]], [[horseman]], <span class="bibl">Pi.<span class="title">P.</span>9.123</span>: as adjective, Τρῶες <span class="bibl">B.12.160</span>; στρατός <span class="bibl">E.<span class="title">HF</span>408</span> (lyr.). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=οῦ (ὁ) :<br /><b>1</b> qui va à cheval;<br /><b>2</b> cavalier.<br />'''Étymologie:''' [[ἱππεύω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἱππευτής''': -οῦ, ὁ [[ἱππεύς]], [[ἔφιππος]], Πινδ. Π. 9. 217· ἱππευτὴς στρατὸς Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 408. | |lstext='''ἱππευτής''': -οῦ, ὁ [[ἱππεύς]], [[ἔφιππος]], Πινδ. Π. 9. 217· ἱππευτὴς στρατὸς Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 408. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 17:30, 2 October 2022
English (LSJ)
οῦ, ὁ, rider, horseman, Pi.P.9.123: as adjective, Τρῶες B.12.160; στρατός E.HF408 (lyr.).
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
1 qui va à cheval;
2 cavalier.
Étymologie: ἱππεύω.
Greek (Liddell-Scott)
ἱππευτής: -οῦ, ὁ ἱππεύς, ἔφιππος, Πινδ. Π. 9. 217· ἱππευτὴς στρατὸς Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 408.
Greek Monolingual
ἱππευτής, ὁ (Α)
ιππεύω
1. αυτός που ιππεύει, ιππέας, έφιππος
2. ως επίθ. ιππικός, ικανός στην ίππευση και στην ιππομαχία (α. «ἱππευταὶ Τρῶες», Βακχ. β. «ἱππευτὴς στρατός», Ευρ.).
Greek Monotonic
ἱππευτής: -οῦ, ὁ, ιππέας, έφιππος, καβαλάρης, σε Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
ἱππευτής: дор. ἱππευτάς, οῦ (ᾱ) adj. m ездящий верхом, конный (Νομάδες Pind.; στρατός Eur.).
Middle Liddell
ἱππευτής, οῦ,
a rider, horseman, Eur. [from ἱππεύω
