εὔφθογγος: Difference between revisions
τά γε μὰν λίνα πάντα λελοίπει ἐκ Μοιρᾶν → but all the thread granted him by the Fates had run out
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui résonne agréablement, harmonieux;<br /><i>Cp.</i> εὐφθογγότερος, <i>Sp.</i> εὐφθογγότατος.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], φθέγγω. | |btext=ος, ον :<br />qui résonne agréablement, harmonieux;<br /><i>Cp.</i> εὐφθογγότερος, <i>Sp.</i> εὐφθογγότατος.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], φθέγγω. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὔφθογγος:''' [[красиво звучащий]], [[благозвучный]], [[мелодичный]] (κέλαδοι Aesch.; συρίγγων [[φωνή]] Eur.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''εὔφθογγος:''' αυτός που ακούγεται [[καλά]], [[εύθυμος]], [[χαρωπός]], σε Θέογν., Αισχύλ. | |lsmtext='''εὔφθογγος:''' αυτός που ακούγεται [[καλά]], [[εύθυμος]], [[χαρωπός]], σε Θέογν., Αισχύλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=εὔ-φθογγος, ον<br />well-[[sounding]], [[cheerful]], Theogn., Aesch. | |mdlsjtxt=εὔ-φθογγος, ον<br />well-[[sounding]], [[cheerful]], Theogn., Aesch. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:23, 3 October 2022
English (LSJ)
ον, wellsounding, cheerful, λύρη Thgn.534; κελάδους -οτέρους A.Ch.341 (anap.); σύριγγες E.Tr.127 (lyr.); sweet-voiced, of birds, Str.15.1.69: Sup., Id.6.1.9.
German (Pape)
[Seite 1106] wohltönend, κέλαδοι εὐφθογγότεροι Aesch. Ch. 341; συρίγγων εὐφθόγγῳ φωνᾷ Eur. Tread. 127; sp. D., auch Strab. XV, 718; τὰ εὐφθογγότατα τῶν ζῴων 6, 1, 9.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui résonne agréablement, harmonieux;
Cp. εὐφθογγότερος, Sp. εὐφθογγότατος.
Étymologie: εὖ, φθέγγω.
Russian (Dvoretsky)
εὔφθογγος: красиво звучащий, благозвучный, мелодичный (κέλαδοι Aesch.; συρίγγων φωνή Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
εὔφθογγος: ὁ εὖ φθεγγόμενος, καλῶς ἠχῶν. εὔφθογγοι χοροὶ λύρην ὀχέων Θέογν. 534· κελάδους εὐφθογγοτέρους Αἰσχύλ. Χο. 341· συρίγγων εὐφθόγγῳ φωνᾷ Εὐρ. Τρῳ. 127· ἔχων γλυκεῖαν φωνήν, ἐπὶ πτηνῶν, ἐν τῷ Ὑπερθ., Στράβ. 718, πρβλ. 260.
Greek Monolingual
εὔφθογγος, -ον (Α)
1. αυτός που εκβάλλει ωραίους φθόγγους, που ηχεί καλά («συρίγγων τ' εὐφθόγγων φωναῑς», Ευρ.)
2. (για πτηνά) αυτὸς που έχει γλυκιά φωνή («τῶν ποικίλων ὀρνέων καὶ εὐφθόγγων πλῆθος», Στράβ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + φθόγγος.
Greek Monotonic
εὔφθογγος: αυτός που ακούγεται καλά, εύθυμος, χαρωπός, σε Θέογν., Αισχύλ.
