ουδέ: Difference between revisions
οὗτος μὲν ὁ πιθανώτερος τῶν λόγων εἴρηται, δεῖ δὲ καὶ τὸν ἧσσον πιθανόν, ἐπεί γε δὴ λέγεται, ῥηθῆναι → this is the most credible of the stories told; but I must relate the less credible tale also, since they tell it
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)\[\[\[(\w+)\]\]\]" to "($1)") |
m (Text replacement - "πᾱσιν" to "πᾶσιν") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=(Α [[οὐδέ]])<br />(αρν. [[μόριο]] που χρησιμοποιείται ως [[συμπλεκτικός]] σύνδ.) [[ούτε]], και όχι<br /><b>αρχ.</b><br />Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το <i>μὲν</i> («ἄλλοις μὲν | |mltxt=(Α [[οὐδέ]])<br />(αρν. [[μόριο]] που χρησιμοποιείται ως [[συμπλεκτικός]] σύνδ.) [[ούτε]], και όχι<br /><b>αρχ.</b><br />Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το <i>μὲν</i> («ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, [[οὐδέ]] ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> συνδέει προτάσεις, ενώ το [[οὔτε]] συνδέει μέρη προτάσεων<br /><b>3.</b> πολλές φορές χρησιμοποιείται [[χωρίς]] να προηγείται αρνητικό («τραχὺς [[μόναρχος]] οὐδ' [[ὑπεύθυνος]]», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>4.</b> όταν επαναλαμβάνεται στην [[αρχή]] δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο [[οὐδέ]] έχει επιρρηματική [[θέση]] και [[έτσι]] εκφέρει ισχυρότερη [[αντίθεση]] («καὶ μὴν οὐδ' ἡ [[ἐπιτείχισις]] οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>5.</b> μπορεί να τεθεί [[μετά]] το [[οὔτε]] [[κατά]] ανακόλουθο [[σχήμα]]<br /><b>6.</b> επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική [[πρόταση]] που προσδιορίζεται («[[ὥσπερ]] οὐδ' ηὔχετο, ([[οὕτως]]) οὐδ' ᾤετο», <b>Πλάτ.</b>)<br />II. (ΩΣ ΕΠΙΡΡ.)<br /><b>1.</b> [[ούτε]] και («[[ἐπεὶ]] οὔ οἱ ἔνι [[φρένες]] οὐδ' ἠβαιαί», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> (με το <i>καί</i>, προκειμένου να δοθεί κάποια [[έμφαση]]) και όχι («καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καί», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «ἀλλ' οὐδ' ὧς» — μα [[ούτε]] κι [[έτσι]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>οὖ</i> (Ι) <span style="color: red;">+</span> <i>δέ</i> (<b>πρβλ.</b> [[μηδέ]])]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 18:39, 29 October 2022
Greek Monolingual
(Α οὐδέ)
(αρν. μόριο που χρησιμοποιείται ως συμπλεκτικός σύνδ.) ούτε, και όχι
αρχ.
Ι. (ΩΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ) ΧΡΗΣΗ-ΘΕΣΗ: 1. ως επί το πλείστον αντιτίθεται με το μὲν («ἄλλοις μὲν πᾶσιν ἑήνδανεν, οὐδέ ποθ' Ἥρη, οὐδὲ Ποσειδάων', οὐδὲ γλαυκώπιδι κούρῃ», Ομ. Ιλ.)
2. συνδέει προτάσεις, ενώ το οὔτε συνδέει μέρη προτάσεων
3. πολλές φορές χρησιμοποιείται χωρίς να προηγείται αρνητικό («τραχὺς μόναρχος οὐδ' ὑπεύθυνος», Αισχύλ.)
4. όταν επαναλαμβάνεται στην αρχή δύο διαδοχικών προτάσεων, το πρώτο οὐδέ έχει επιρρηματική θέση και έτσι εκφέρει ισχυρότερη αντίθεση («καὶ μὴν οὐδ' ἡ ἐπιτείχισις οὐδὲ τὸ ναυτικὸν ἄξιον φοβηθῆναι», Θουκ.)
5. μπορεί να τεθεί μετά το οὔτε κατά ανακόλουθο σχήμα
6. επαναλαμβάνεται στην αναφορική και στην αντίστοιχη δεικτική πρόταση που προσδιορίζεται («ὥσπερ οὐδ' ηὔχετο, (οὕτως) οὐδ' ᾤετο», Πλάτ.)
II. (ΩΣ ΕΠΙΡΡ.)
1. ούτε και («ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ' ἠβαιαί», Ομ. Ιλ.)
2. (με το καί, προκειμένου να δοθεί κάποια έμφαση) και όχι («καὶ οὐδ' αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καί», Θουκ.)
3. φρ. «ἀλλ' οὐδ' ὧς» — μα ούτε κι έτσι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖ (Ι) + δέ (πρβλ. μηδέ)].
