γήϊνος: Difference between revisions
καὶ ποταμοὺς τινας διαβάντες ἐν μεγίστῃ παρεγινόμεθα κώμῃ → and having crossed some rivers we reached a very large village
m (Text replacement - "<b class="num">(\d+)\)" to "<b class="num">$1") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?:<br \/>)([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2.<br") Tags: Mobile edit Mobile web edit |
||
Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=η, ον :<br />fait de terre.<br />'''Étymologie:''' [[γῆ]]. | |btext=η, ον :<br />[[fait de terre]].<br />'''Étymologie:''' [[γῆ]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru |
Revision as of 13:07, 8 January 2023
English (LSJ)
η, ον, of earth, terrestrial, earthen, earthly τὴν δὲ… πλάσαντες γηίνην Semon.7.21; πλίνθοι X.An.7.8.14; τείχη Pl.Lg.778e; σῶμα Id.Phdr.246c, cf. Hierocl. in CA 4p.425M.; οὐδὲ τὸ ξύλον γῆ, ἀλλὰ γήινον = wood is not earth, but derives from earth Arist.Metaph. 1049a20; νόος App.Anth.3.146 (Theon.): Sup. γηινώτατος, ἀριθμός Lyd.Ost.45.
Spanish (DGE)
-η, -ον
• Alolema(s): dór. γάϊνος CID 2.49A.1.9, 56.1A.46 (IV a.C.); γαΐνος SEG 9.72.118 (Cirene IV a.C.); tard. γέϊνος Phryn.69, Hsch.s.u. γηγενῶν
I 1de tierra, hecho de tierra, de arcilla τὴν δὲ (γυναῖκα) πλάσαντες γηίνην Ὀλύμπιοι Semon.8.21, τείχη Pl.Lg.778d, πλίνθοι X.An.7.8.14, CID ll.cc., ἀγάλματα Artem.2.39, cf. SEG l.c., D.C.56.30.3, Ach.Tat.3.25.5
•térreo de seres cuyo componente principal es el elemento tierra por op. a πύρινος Plot.6.3.9, γ. ἔμπυρος ... ἡ τῶν ἀστέρων οὐσία Ach.Tat.Intr.Arat.11, ἡ γῆ πρωτότυπος λέγεται, παράγωγον δέ, οἷον γ. Sch.D.T.573.3.
2 que tiene su origen en la tierra οὐδὲ τὸ ξύλον γῆ ἀλλὰ γήϊνον Arist.Metaph.1049a20, γ. ἔριον = copo que nace de la tierra ref. al lino, Philostr.VA 1.32, αἰθέριόν τε νόον φορέειν, οὐ γήινον App.Anth.3.146.7 (Theo Al.)
•del número cinco ὁ γὰρ ἀριθμὸς γηϊνώτατος = el número más ligado a la tierra Lyd.Ost.45.
3 terrenal, fig. perecedero σῶμα Pl.Phdr.246c, Plot.4.3.9, Clem.Al.Strom.5.14.99, Hierocl.in CA 4.1, γένος Pl.Plt.272d, las palabras, Luc.Prom.Es.1, φυτὰ καὶ ποιήματα ... οὐ γήινα ἀλλ' οὐράνια D.C.30.3, τόπος Aristid.Quint.86.31, πλάσματα Clem.Al.Prot.2.25, χρήματα Eun.VS 470.
4 terrenal fig., en sent moral pecaminoso κακοί Hld.3.16.4, κακία Clem.Al.Prot.11.111
•subst. τὰ γήϊνα = las cosas terrenales como causa del pecado, Thdt.H.Rel.2.2.
II adv. γηΐνως = de forma terrenal, fig. perecederamente πολιτεύειν Origenes Hom.17.4 in Ier.(p.147.22), φρονεῖν Didym.Trin.1.27.7.
German (Pape)
[Seite 489] ον, von Erde gemacht, irden, πλίνθοι Xen. An. 7, 8, 14; γένος, σῶμα, irdisch, Plat. Polit. 272 d; Phaedr. 246 c.
French (Bailly abrégé)
η, ον :
fait de terre.
Étymologie: γῆ.
Russian (Dvoretsky)
γήϊνος:
1 сделанный из земли, т. е. глиняный (πλίνθος Xen.) или земляной, глинобитный Plat.;
2 имеющий земную природу, земного происхождения (σῶμα Plat.; τὸ ξύλον οὐ γῆ, ἀλλὰ γήϊνον Arst.);
3 земной, т. е. преходящий, смертный (γένος Plat.).