πολύθρηνος: Difference between revisions
ἁρμονίη ἀφανὴς φανερῆς κρείττων → the hidden attunement is better than the obvious one, invisible connection is stronger than visible, harmony we can't see is stronger than harmony we can, unseen harmony is stronger than what we can see
m (LSJ1 replacement) |
|||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=polythrinos | |Transliteration C=polythrinos | ||
|Beta Code=polu/qrhnos | |Beta Code=polu/qrhnos | ||
|Definition= | |Definition=πολύθρηνον,<br><span class="bld">A</span> [[much-wailing]], αἰών A.''Ag.''714 (lyr.); [[ὕμνος]] ib.711 (lyr.); π. Ἀλκυών Luc.''Halc.''1; π. ὑάκινθος Nic.''Th.''902.<br><span class="bld">II</span> [[much-lamented]], παιδίον Him.''Or.''23.20 (Sup.). | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext= | |elnltext=πολύθρηνος -ον [[[πολύς]], [[θρῆνος]]] [[rijk aan weeklachten]], [[jammerlijk]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru |
Revision as of 10:46, 25 August 2023
English (LSJ)
πολύθρηνον,
A much-wailing, αἰών A.Ag.714 (lyr.); ὕμνος ib.711 (lyr.); π. Ἀλκυών Luc.Halc.1; π. ὑάκινθος Nic.Th.902.
II much-lamented, παιδίον Him.Or.23.20 (Sup.).
German (Pape)
[Seite 663] von od. mit vielen Thränen, thränenreich; ὕμνος, Aesch. Ag. 694; αἰών, 696; καὶ πολύδακρυς, Luc. Halc. 1; Nic. u. a. Sp.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui se lamente beaucoup, plaintif ; en parl. d'un chant très plaintif.
Étymologie: πολύς, θρῆνος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πολύθρηνος -ον [πολύς, θρῆνος] rijk aan weeklachten, jammerlijk.
Russian (Dvoretsky)
πολύθρηνος: весьма жалобный, горестный, скорбный (ὕμνος Aesch.; Ἀλκυών Luc.).
Greek Monolingual
-ον, Α
1. αυτός που αποτελείται από πολλούς θρήνους, από πολλά δάκρυα («πολύθρηνον αἰῶν», Αισχύλ.)
2. πολυθρήνητος («πολυθρηνότερον παιδίον», Ιμέρ).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + θρῆνος (πρβλ. αξιόθρηνος)].
Greek Monotonic
πολύθρηνος: -ον, εξαιρετικά θρηνητικός, κλαψιάρικος, σε Αισχύλ.
Greek (Liddell-Scott)
πολύθρηνος: -ον, ὁ πολὺ θρηνῶν, αἰὼν Αἰσχύλ. Ἀγ. 714· ὕμνος αὐτόθι 711· π. Ἀλκυὼν Λουκ. Ἀλκ. 1· π. ὑάκινθος Νικ. Θηρ. 902.