βοητής: Difference between revisions
Γάμος γὰρ ἀνθρώποισιν εὐκταῖον κακόν → Conubium homini inire votivum est malum → Die Ehe ist den Menschen ein erflehtes Leid
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
|||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=voitis | |Transliteration C=voitis | ||
|Beta Code=bohth/s | |Beta Code=bohth/s | ||
|Definition= | |Definition=βοητοῦ, ὁ, [[clamorous]], Hp.''Ep.''19, prob.l. in ''Morb.Sacr.''15, cf. [[Hesychius Lexicographus|Hsch.]] [[sub verbo|s.v.]] [[ἠπύτα]]: Dor. fem., βοᾶτις αὐδά [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''575 (lyr.). | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0452.png Seite 452]] ὁ, der Schreier, Hippocr. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0452.png Seite 452]] ὁ, der Schreier, Hippocr. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=οῦ;<br /><i>adj. m.</i><br />[[criard]].<br />'''Étymologie:''' [[βοάω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''βοητής''': -οῦ, ὁ, ὁ βοῶν, φωνάζων ἰσχυρῶς, Ἱππ. 1286. 38, καὶ ἤδη οὕτω διορθοῦται ἐν 309. 6, πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λ. ἠπύται · ― Δωρ. θηλ. [[βοᾶτις]] αὐδὰ Αἰσχύλ. Πέρσ. 575. | |lstext='''βοητής''': -οῦ, ὁ, ὁ βοῶν, φωνάζων ἰσχυρῶς, Ἱππ. 1286. 38, καὶ ἤδη οὕτω διορθοῦται ἐν 309. 6, πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λ. ἠπύται · ― Δωρ. θηλ. [[βοᾶτις]] αὐδὰ Αἰσχύλ. Πέρσ. 575. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Latest revision as of 10:30, 17 February 2024
English (LSJ)
βοητοῦ, ὁ, clamorous, Hp.Ep.19, prob.l. in Morb.Sacr.15, cf. Hsch. s.v. ἠπύτα: Dor. fem., βοᾶτις αὐδά A.Pers.575 (lyr.).
Spanish (DGE)
-οῦ
chillón, que grita οἱ μὲν γὰρ ὑπὸ φλέγματος μαινόμενοι ἥσυχοί τέ εἰσι καὶ οὐ βοηταί Hp.Morb.Sacr.15, Ep.19, cf. Hsch.s.u. ἠπύτα.
German (Pape)
[Seite 452] ὁ, der Schreier, Hippocr.
French (Bailly abrégé)
οῦ;
adj. m.
criard.
Étymologie: βοάω.
Greek (Liddell-Scott)
βοητής: -οῦ, ὁ, ὁ βοῶν, φωνάζων ἰσχυρῶς, Ἱππ. 1286. 38, καὶ ἤδη οὕτω διορθοῦται ἐν 309. 6, πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λ. ἠπύται · ― Δωρ. θηλ. βοᾶτις αὐδὰ Αἰσχύλ. Πέρσ. 575.
Greek Monolingual
βοητής, ο (Α)
αυτός που φωνάζει δυνατά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < βοώ. Η άποψη βοητής < βοή είναι απίθανη].
Greek Monotonic
βοητής: -οῦ, ὁ (βοάω), θορυβώδης, αυτός που κραυγάζει, φωνακλάς· Δωρ. θηλ. βοᾶτις, σε Αισχύλ.
