ἐπαινέτης: Difference between revisions
Γνῶμαι δ' ἀμείνους εἰσὶ τῶν γεραιτέρων → Consilia tutiora sunt, quae dant senes → Die Ansichten der Alten haben größren Wert
(13_2) |
(CSV import) |
||
| (22 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epainetis | |Transliteration C=epainetis | ||
|Beta Code=e)paine/ths | |Beta Code=e)paine/ths | ||
|Definition= | |Definition=ἐπαινέτου, ὁ,<br><span class="bld">A</span> [[praiser]], [[commender]], Hp.''Acut.''6, Th.2.41, [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 366e, Timocl. 8.9, etc.:—fem. [[ἐπαινέτις]], ιδος, φιλοσοφία ἐπαινέτις παμβασιλείας Them.''Or.'' 18.219d.<br><span class="bld">II</span> [[rhapsodist]], Pl.''Ion''536d; cf. [[ἐπαινέω]] IV. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0895.png Seite 895]] ὁ, 1) der Lobende, Lobredner, Ὁμήροι Plat. Prot. 309 a; Thuc. 2, 11 u. Folgde. – 2 der Rhapsode, Plat. Ion 536 d. Vgl. [[ἐπαινέω]]. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0895.png Seite 895]] ὁ, 1) der [[Lobende]], [[Lobredner]], Ὁμήροι Plat. Prot. 309 a; Thuc. 2, 11 u. Folgde. – 2 der [[Rhapsode]], Plat. Ion 536 d. Vgl. [[ἐπαινέω]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ου (ὁ) :<br />[[qui loue]], [[panégyriste]].<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐπαινέτης:''' ου ὁ [[восхваляющий]], [[восторженный поклонник]] (Ὁμήρου Thuc., Plat.; φειδοῦς Plut.). | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐπαινέτης''': -ου, ὁ, ὁ ἐπαινῶν τινα ἤ τι, Λατ. [[laudator]], Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξέων 384, Θουκ. 2. 41, Πλάτ. Πολ. 366D· Ὁμήρου δεινὸς εἶ [[ἐπαινέτης]] Πλάτ. Ἴων 536D· θηλ. ἐπαινέτις, ιδος, Θεμίστ. σ. 219D. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐπαινέτης]], ο (θηλ. -ις) (AM) [[επαινώ]]<br /><b>1.</b> αυτός που εγκωμιάζει, εξυμνεί, επαινεί κάποιον ή [[κάτι]] («ἐπαινέται δικαιοσύνης», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που απαγγέλλει ραψωδίες, [[ραψωδός]] («θείᾳ μοίρᾳ Όμήρου δεινὸς [[ἐπαινέτης]]», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>3.</b> [[οπαδός]], [[μαθητής]], [[θιασώτης]] («τοὺς Εὐσταθίου ἐπαινέτας».).<br />ἐπαινετής, ο (Μ)<br />αυτός που επαινεί κάποιον ή [[κάτι]]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἐπαινέτης:''' -ου, ὁ, αυτός που επαινεί, [[κόλακας]], σε Θουκ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[ἐπαινέτης]], ου, [from [[ἐπαινέω]]<br />a [[commender]], [[admirer]], Thuc. | |||
}} | |||
{{lxth | |||
|lthtxt=''[[laudator]]'', [[praiser]], [[flatterer]], [https://scaife.perseus.org/reader/urn:cts:greekLit:tlg0003.tlg001.perseus-grc2:2.41.4/ 2.41.4]. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 14:27, 16 November 2024
English (LSJ)
ἐπαινέτου, ὁ,
A praiser, commender, Hp.Acut.6, Th.2.41, Pl.R. 366e, Timocl. 8.9, etc.:—fem. ἐπαινέτις, ιδος, φιλοσοφία ἐπαινέτις παμβασιλείας Them.Or. 18.219d.
II rhapsodist, Pl.Ion536d; cf. ἐπαινέω IV.
German (Pape)
[Seite 895] ὁ, 1) der Lobende, Lobredner, Ὁμήροι Plat. Prot. 309 a; Thuc. 2, 11 u. Folgde. – 2 der Rhapsode, Plat. Ion 536 d. Vgl. ἐπαινέω.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui loue, panégyriste.
Étymologie: ἐπαινέω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπαινέτης: ου ὁ восхваляющий, восторженный поклонник (Ὁμήρου Thuc., Plat.; φειδοῦς Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπαινέτης: -ου, ὁ, ὁ ἐπαινῶν τινα ἤ τι, Λατ. laudator, Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξέων 384, Θουκ. 2. 41, Πλάτ. Πολ. 366D· Ὁμήρου δεινὸς εἶ ἐπαινέτης Πλάτ. Ἴων 536D· θηλ. ἐπαινέτις, ιδος, Θεμίστ. σ. 219D.
Greek Monolingual
ἐπαινέτης, ο (θηλ. -ις) (AM) επαινώ
1. αυτός που εγκωμιάζει, εξυμνεί, επαινεί κάποιον ή κάτι («ἐπαινέται δικαιοσύνης», Πλάτ.)
2. αυτός που απαγγέλλει ραψωδίες, ραψωδός («θείᾳ μοίρᾳ Όμήρου δεινὸς ἐπαινέτης», Πλάτ.)
3. οπαδός, μαθητής, θιασώτης («τοὺς Εὐσταθίου ἐπαινέτας».).
ἐπαινετής, ο (Μ)
αυτός που επαινεί κάποιον ή κάτι.
Greek Monotonic
ἐπαινέτης: -ου, ὁ, αυτός που επαινεί, κόλακας, σε Θουκ.
Middle Liddell
ἐπαινέτης, ου, [from ἐπαινέω
a commender, admirer, Thuc.
