θηλύνω: Difference between revisions
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
(13_5) |
(6_22) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1207.png Seite 1207]] weiblich ([[θῆλυς]]), weibisch machen, übertr., βαφῇ [[σίδηρος]] ἃς ἐθηλύνθην [[στόμα]] Soph. Ai. 636, d. i. ich wurde erweicht; vgl. ἐθηλύνθη λίνα Μοίρης, Nonn. D. 12, 214 u. Iren. 3 (V, 251); [[Ζέφυρος]] [[κῦμα]] θηλύνει M. Arg. 24 (X, 4); auch in Prosa, τῶν σωμάτων θηλυνομένων Xen. Oec. 4, 2; vgl. Luc. Navig. 27. – Med. sich weibisch zieren, Bion. 7, 18, vgl. Theocr. 20, 14 τᾷ μορφᾷ θηλύνετο. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1207.png Seite 1207]] weiblich ([[θῆλυς]]), weibisch machen, übertr., βαφῇ [[σίδηρος]] ἃς ἐθηλύνθην [[στόμα]] Soph. Ai. 636, d. i. ich wurde erweicht; vgl. ἐθηλύνθη λίνα Μοίρης, Nonn. D. 12, 214 u. Iren. 3 (V, 251); [[Ζέφυρος]] [[κῦμα]] θηλύνει M. Arg. 24 (X, 4); auch in Prosa, τῶν σωμάτων θηλυνομένων Xen. Oec. 4, 2; vgl. Luc. Navig. 27. – Med. sich weibisch zieren, Bion. 7, 18, vgl. Theocr. 20, 14 τᾷ μορφᾷ θηλύνετο. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''θηλύνω''': ῡ. ἀόρ ἐθήλῡνα Εὐρ. Ἀποσπ., (ἐξ-) Στράβ. 251· πρκμ. τεθήλῠκα (-υγκα ;) μνημονεύεται ἐκ τοῦ Ἀριστ. ― Παθ., ἀόρ. ἐθηλύνθην, ἴδε κατωτ., (ἐξ-) Διον. Ἁλ. 13. 12· πρκμ. τεθήλυσμαι Ἱππ. 290. 8, Γαλην.· ἀλλὰ -υμμαι (ἐκ-) Πολύβ. 37. 2, 2, Λουκ. Θεῶν Διαλ. 5. 3, γ΄ ἑνικ. -υνται Δίων Κ. 50. 27, ἀπαρ. -ύνθαι (ἐκ-) Πολύβ. 32. 2, 3· ([[θῆλυς]]). Κάμνω τινὰ θηλυπρεπῆ, [[ἐκθηλύνω]], [[ἐκνευρίζω]], Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ., Ξεν. Οἰκ. 4, 2· [[πραΰνω]], [[ἡσυχάζω]], [[Ζέφυρος]] [[κῦμα]] θηλύνει Ἀνθ. Π. 10. 4. ― Παθ., [[γίνομαι]] [[μαλακός]], αἱ σάρκες Ἱππ. π. Ἄρθρ. 820· ἐθηλύνθην [[στόμα]] (ἴδε ἐν λ. βαφὴ) Σοφ. Αἴ. 651· [[οὔπω]] ἐθηλύνθης, δὲν ἔδειξας ἀκόμα [[σημεῖον]] ὑποχωρήσεως, Ἀνθ. Π. 5. 251, πρβλ. 300· θηλυπρεπῶς φέρομαι, Βίων 15. 18· τᾷ μορφᾷ θηλύνετο Θεόκρ. 20. 14. ― Σπάν. παρ’ Ἀττ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 09:33, 5 August 2017
English (LSJ)
Plu.2.999a: aor.
A ἐθήλῡνα E.Fr.360.29, Babr.Prooem.1.19, (ἐξ-) Str.5.4.13: pf. τεθήλῠκα Arist. ap. Stob.4.279M.:—Pass., aor. ἐθηλύνθην (v. infr.), (ἐξ-) D.H.14.8: pf. τεθήλυσμαι Hp.Aër.15, J.AJ 4.8.40, (ἐκ-) Gal.10.354; but -υμμαι (ἐκ-) Plb.36.15.2, Luc.DDeor. 5.3; 3sg. -υνται D.C.50.27; inf. -ύνθαι (ἐκ-) Plb.31.21.3: (θῆλυς):— make womanish, enervate, E. l.c.; τὴν ἡδονήν Plu. l.c.; τοὺς ἄνδρας Vett.Val.76.6; soften, Ζέφυρος κῦμα θηλύνει AP10.4 (Marc.Arg.):— Pass., τῶν σωμάτων -ομένων X.Oec.4.2, cf. Porph.Abst.1.34; become soft, αἱ σάρκες -ονται Hp.Art.52; βαφῇ σίδηρος ὥς, ἐθηλύνθην στόμα S. Aj.651; οὔπω ἐθηλύνθης gav'st not yet a sign of yielding, AP5.250 (Iren.); θ. οἴκτοις ib.299 (Paul. Sil.); play the coquette, Bion 2.18; τᾷ μορφᾷ θηλύνετο Theoc.20.14; muliebria pati, Vett.Val.7.26, al.: Astrol., of planets, Ptol.Tetr.20.—Rare in Att.
German (Pape)
[Seite 1207] weiblich (θῆλυς), weibisch machen, übertr., βαφῇ σίδηρος ἃς ἐθηλύνθην στόμα Soph. Ai. 636, d. i. ich wurde erweicht; vgl. ἐθηλύνθη λίνα Μοίρης, Nonn. D. 12, 214 u. Iren. 3 (V, 251); Ζέφυρος κῦμα θηλύνει M. Arg. 24 (X, 4); auch in Prosa, τῶν σωμάτων θηλυνομένων Xen. Oec. 4, 2; vgl. Luc. Navig. 27. – Med. sich weibisch zieren, Bion. 7, 18, vgl. Theocr. 20, 14 τᾷ μορφᾷ θηλύνετο.
Greek (Liddell-Scott)
θηλύνω: ῡ. ἀόρ ἐθήλῡνα Εὐρ. Ἀποσπ., (ἐξ-) Στράβ. 251· πρκμ. τεθήλῠκα (-υγκα ;) μνημονεύεται ἐκ τοῦ Ἀριστ. ― Παθ., ἀόρ. ἐθηλύνθην, ἴδε κατωτ., (ἐξ-) Διον. Ἁλ. 13. 12· πρκμ. τεθήλυσμαι Ἱππ. 290. 8, Γαλην.· ἀλλὰ -υμμαι (ἐκ-) Πολύβ. 37. 2, 2, Λουκ. Θεῶν Διαλ. 5. 3, γ΄ ἑνικ. -υνται Δίων Κ. 50. 27, ἀπαρ. -ύνθαι (ἐκ-) Πολύβ. 32. 2, 3· (θῆλυς). Κάμνω τινὰ θηλυπρεπῆ, ἐκθηλύνω, ἐκνευρίζω, Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ., Ξεν. Οἰκ. 4, 2· πραΰνω, ἡσυχάζω, Ζέφυρος κῦμα θηλύνει Ἀνθ. Π. 10. 4. ― Παθ., γίνομαι μαλακός, αἱ σάρκες Ἱππ. π. Ἄρθρ. 820· ἐθηλύνθην στόμα (ἴδε ἐν λ. βαφὴ) Σοφ. Αἴ. 651· οὔπω ἐθηλύνθης, δὲν ἔδειξας ἀκόμα σημεῖον ὑποχωρήσεως, Ἀνθ. Π. 5. 251, πρβλ. 300· θηλυπρεπῶς φέρομαι, Βίων 15. 18· τᾷ μορφᾷ θηλύνετο Θεόκρ. 20. 14. ― Σπάν. παρ’ Ἀττ.
