ἀρύω

English (LSJ)

(A) [ᾰ], Simon.45, Att. ἀρύτω [ῠ] Pl.Phdr.253a; Aeol. part.

   A ἀρυτήμενοι Alc.47: impf. ἤρῠον Hes.Sc.301; ἄρυον Hsch.: aor. ἤρῠσα Pherecr.138, X.Cyr.1.3.9:—Med., ἀρύτομαι Ar.Nu.272; ἀρύομαι Aeschin.Socr.11, AP9.37 (Tull. Flacc.), etc.: fut. ἀρύσομαι [ῠ] AP9.230 (Honest.), Luc.DMar.6.1: aor. ἠρῠσάμην Plu.2.516c; opt. ἀρῠσαίμην E.Hipp.209 (lyr.); inf. ἀρύσασθαι X.Cyr.1.2.8; part. ἀρῠσάμενος Hdt. 8.137, Ep. ἀρυσσάμενος Hes.Op.550:—Pass., aor. ἠρύθην, ἀπ-αρῠθείς Alex.45.6; also ἀρυσθείς Hp.Nat.Puer.25, Plu.2.690b:—draw water, wine, etc., τοὶ δ' ἤρυον others drew off the must, Hes.Sc.301; ἀρυόντεσσιν . . ὕδωρ Simon.45; ἐκ πιθῶνος ἤρυσαν ἄκρατον Pherecr. l. c.; ἀρύσαντες ἀπ' αὐτῆς [τῆς φιάλης] τῷ κυάθῳ X.Cyr.1.3.9; μέλισσαι νέκταρ ἀρύουσιν Lyr.Alex.Adesp.7.18: metaph., κἂν ἐκ Διὸς ἀρύτωσιν if they draw inspiration from Zeus, Pl.Phdr.253a.    II Med., draw water for oneself, ἀρυσσάμενος ποταμῶν ἄπο having drawn water from... Hes.Op.550; σφῷν ἀρύσασθαι Pherecr.130.5; ἀρύσασθαι ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ X.Cyr.1.2.8; ἐκ τοῦ κρατῆρος Pl.Criti.120a: c. acc., ἀρύσασθαι ὑδάτων πῶμα E.Hipp.209; ἀ. ἐκ τῶν ποταμῶν μέλι καὶ γάλα Pl. Ion534a: c. gen. partit., ὑδάτων ἀ. πρόχοισι Ar.Nu.272; ἐς τὸν κόλπον τρὶς ἀρυσάμενος τοῦ ἡλίου having (as it were) drawn the rays of the sun into his bosom, Hdt.8.137: generally, draw in, τροφῆς καὶ πνεύματος Diog.Bab. ap. Gal.5.281; μαντικῆς Plu.2.411f; πλοῦτον Id.Caes. 29; καιροῦ καὶ τύχης Eun.Hist.p.256 D.    2 of stars rising from the sea, οἵ τ' ὠκεανοῦ ἀρύονται ἀστέρες Arat.746.
ἀρύω (B), only in Lexx., ἀρύει· ἀντὶ τοῦ λέγει, βοᾷ, Hsch.; ἀρύουσαι· λέγουσαι, κελεύουσαι, Id. (Syrac., acc. to EM134.12):—Med., ἀρύσασθαι· ἐπικαλέσασθαι, Hsch.

German (Pape)

[Seite 364] fut. ἀρύσω, schöpfen, Wasser herausschöpfen, Hes. Sc. 301; auch im med., Op. 548; att. Form, Ar. Nub. 273; med., ἐκ τοῦ κρατῆρος Plat. Critia 120 a; ἐκ τῶν ποταμῶν μέλι καὶ γάλα ἀρύτονται Ion. 534 a; ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ Xen. Cyr. 1, 2. 8; übtr., ψυχὴν ἀπὸ στηθέων Ap. Rh. 3, 1015. Uebh., sich erwerben, μισθόν, πλοῦτον, Sp., wie Plut. Bei Arat. Dios. 14, ὠκεανοῦ ἀρύονται, sie schöpfen sich heraus, tauchen auf aus dem Ocean.

Greek (Liddell-Scott)

ἀρύω: Σιμων. 55. Ἀττ. ἀρύτω [ῠ], Πλάτ. Φαῖδρ. 253Α (πρβλ. ἀνύω, ἀνύτω): παρατ. ἤρυον Ἡσ. Ἀσπ. 301: ἀόρ. ἤρῠσα Φερεκρ. ἐν «Πετάλῃ» 5, Ξεν.: ― Μέσ., ἀρύτομαι Ἀριστοφ. Νεφ. 272, ἀρύομαι Ἀνθ., κτλ. (πρβλ. ἀρύσσομαι): μέλλ. ἀρύσομαι Ἀνθ. Π. 9. 230, Λουκ.: ἀόρ. ἠρῠσάμην Πλούτ.· εὐκτ. ἀρῠσαίμην Εὐρ. Ἱππ. 210 (λυρ.), ἀπαρ. ἀρύσασθαι Ξεν., μετ. ἀρῠσάμενος Ἡρόδ., Ἐπ. ἀρυσσάμενος Ἡσ.: ― Παθ., ἀόρ. ἠρύθην, ἀπαρῠθεὶς Ἄλεξ. ἐν «Δημητρίῳ» 6, 6· ὡσαύτως, ἠρύσθην Ἱππ. 244. 44 καὶ 49, Πλούτ. 2. 690C· ἀντλῶ ὕδωρ ἢ οἱονδήποτε ἄλλο ὑγρόν, οἵγε μὲν ἐτράπεον, τοὶ δ’ ἤρυον, οἱ μὲν ἐπάτουν τὰς σταφυλὰς οἱ δὲ ἐλάμβανον τὸ γλεῦκος ἐκ τοῦ ὑποληνίου, Ἡσ. Ἀσ. 301· ἀρυόντεσσιν... ὕδωρ Σιμων. 55· ἐκ πιθῶνος ἤρυσαν ἄκρατον Φερεκρ. ἔνθ’ ἀνωτ.· ἀρύσαντες ἀπ’ αὐτῆς (τῆς φιάλης) τῷ κυάθῳ Ξεν. Κύρ. 1. 3. 9· μεταφ., κἂν ἐκ Διὸς ἀρύτωσιν, καὶ ἂν ἐκ τοῦ Διὸς λαμβάνωσιν ἔμπνευσιν, Πλάτ. Φαῖδρ. 253Α. ΙΙ. Μέσ. ἀντλῶ, λαμβάνω ὕδωρ (δι’ ἐμαυτόν), ἀρυσάμενος ποταμῶν ἄπο Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 548· σφῶν ἀρύτεσθαι Φερεκρ. ἐν «Πέρσαις» 1. 5· ἀρύσασθαι ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ Ξεν. Κύρ. 1. 2, 8· μετ’ αἰτ., ἀρύσασθαι ὑδάτων πῶμα Εὐρ. Ἱππ. 210· ἀρ. ἐκ τῶν ποταμῶν μέλι καὶ γάλα Πλάτ. Ἴων 534Α· μετὰ γεν. διαιρετ., ἀρύτεσθαι Νείλου ὑδάτων, ἀντλεῖν ἐκ τῶν ὑδάτων τοῦ Νείλου, Ἀριστοφ. Νεφ. 272· οὕτως, ἐς τὸν κόλπον τρὶς ἀρυσάμενος τοῦ ἡλίου, ἀντλήσας (οὕτως εἰπεῖν) ἐκ τῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου εἰς τὸν κόλπον αὐτοῦ, Ἡρόδ. 8. 137· μεταφ., ἀρ. μαντικῆς Πλούτ. 2. 411F. 2) Ἐν Ἀράτῳ 746, ἐπὶ ἀστέρων, ὠκεανοῦ ἀρύονται, ἀνασύρουσιν ἑαυτούς, δηλ. ἀνατέλλουσιν ἐκ τοῦ ὠκεανοῦ, ἔνθα ὁ Βουττμ. καὶ Schneid. αἴρονται. 3) ἀρυτήμενος (ὡς εἰ ἐκ ῥήμ. ἀρύτημι) Ἀλκαῖος παρ’ Ἀθην. 38Ε (47 Bgk.) ἐκ διορθ. Seidl. ἀντὶ τοῦ ἀρητύμενοι.