κῦδος: Difference between revisions
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
(6_6) |
(Bailly1_3) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''κῦδος''': -εος, τό, [[δόξα]], [[φήμη]], [[μάλιστα]] ἐν πολέμῳ, ὡς ἄν μοι τιμήν... καὶ [[κῦδος]] ἄρηαι Ἰλ. Π. 84· ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ [[κῦδος]] ὀπηδεῖ Ρ. 251· Ἕκτορι [[κῦδος]] ὄπαζεν (δηλ. ὁ [[Ζεὺς]]) Π. 730· ὁπποτέροισι πατὴρ [[Ζεὺς]] [[κῦδος]] ὀρέξει 5. 33· ἀλλὰ συνήθως ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται τὴν φράσιν, [[κῦδος]] ἀρέσθαι, κτᾶσθαι δόξαν, Μ. 407, κτλ.· κύδεϊ γαίων, ἐπὶ τοῦ Βριάρεω, Α. 405, κτλ.· ἐπὶ τοῦ Ἄρεως, Ε. 906· ἐν χρήσει καὶ [[ὅταν]] τις ἀποτείνῃ τὸν λόγον [[πρός]] τινα, ὡς τιμητικὸν ἐπίθετον, μέγα [[κῦδος]] Ἀχαιῶν, [[μεγάλη]] [[δόξα]] τῶν Ἀχ., ὡς τὸ Λατ. decus, ἐπὶ τοῦ Ὀδυσσέως, Ι. 673, Ὀδ. Μ. 184· ἐπὶ τοῦ Νέστορος, Ἰλ. Ξ. 42, Ὀδ. Γ. 79. ― Ἐπικ. λέξ. ἀπαντῶσα καὶ παρ’ Ἡροδ. 7. 8, 1, Πινδ. Π. 2. 165, κ. ἀλλ.· ἐν χρήσει παρὰ μόνῳ τῷ Αἰσχύλῳ ἐκ τῶν Τραγ. ἐν Θήβ. 317, Πέρσ. 455· ἐν παρῳδουμένῳ ἡρωϊκῷ στίχῳ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 200· [[οὐδέποτε]] ἐν τῷ πεζῷ Ἀττ. λόγῳ. | |lstext='''κῦδος''': -εος, τό, [[δόξα]], [[φήμη]], [[μάλιστα]] ἐν πολέμῳ, ὡς ἄν μοι τιμήν... καὶ [[κῦδος]] ἄρηαι Ἰλ. Π. 84· ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ [[κῦδος]] ὀπηδεῖ Ρ. 251· Ἕκτορι [[κῦδος]] ὄπαζεν (δηλ. ὁ [[Ζεὺς]]) Π. 730· ὁπποτέροισι πατὴρ [[Ζεὺς]] [[κῦδος]] ὀρέξει 5. 33· ἀλλὰ συνήθως ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται τὴν φράσιν, [[κῦδος]] ἀρέσθαι, κτᾶσθαι δόξαν, Μ. 407, κτλ.· κύδεϊ γαίων, ἐπὶ τοῦ Βριάρεω, Α. 405, κτλ.· ἐπὶ τοῦ Ἄρεως, Ε. 906· ἐν χρήσει καὶ [[ὅταν]] τις ἀποτείνῃ τὸν λόγον [[πρός]] τινα, ὡς τιμητικὸν ἐπίθετον, μέγα [[κῦδος]] Ἀχαιῶν, [[μεγάλη]] [[δόξα]] τῶν Ἀχ., ὡς τὸ Λατ. decus, ἐπὶ τοῦ Ὀδυσσέως, Ι. 673, Ὀδ. Μ. 184· ἐπὶ τοῦ Νέστορος, Ἰλ. Ξ. 42, Ὀδ. Γ. 79. ― Ἐπικ. λέξ. ἀπαντῶσα καὶ παρ’ Ἡροδ. 7. 8, 1, Πινδ. Π. 2. 165, κ. ἀλλ.· ἐν χρήσει παρὰ μόνῳ τῷ Αἰσχύλῳ ἐκ τῶν Τραγ. ἐν Θήβ. 317, Πέρσ. 455· ἐν παρῳδουμένῳ ἡρωϊκῷ στίχῳ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 200· [[οὐδέποτε]] ἐν τῷ πεζῷ Ἀττ. λόγῳ. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>ion.</i> -εος, <i>att.</i> -ους (τό) :<br /><b>1</b> gloire, renommée, <i>particul.</i> gloire militaire;<br /><b>2</b> sujet de gloire;<br /><b>3</b> ce qui donne de la gloire, force extraordinaire : κύδεϊ γαίων IL fier de sa force si vantée.<br />'''Étymologie:''' DELG vieux mot qui exprime la force rayonnante des dieux ; cf. <i>v.sl.</i> čudo « miracle, merveille ». | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:27, 9 August 2017
English (LSJ)
εος, τό,
A glory, renown, esp. in war, ὡς ἄν μοι τιμὴν . . καὶ κ. ἄρηαι Il.16.84; ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κ. ὀπηδεῖ 17.251; Ἕκτορι κ. ὄπαζεν (sc. Ἀπόλλων) 16.730; ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κ. ὀρέξῃ 5.33; κ. ἀρέσθαι to win glory, 12.407, etc.; κύδεϊ γαίων 1.405, 5.906; of a person, μέγα κ. Ἀχαιῶν glory of the Achaeans, of Odysseus, 9.673, Od.12.184; of Nestor, Il.14.42, Od.3.79.—Ep. word, also in Alc.Supp.23.13, Hdt.7.8.ά, Democr.215, Pi.P.2.89, al., A.Th.317 (lyr.), Pers.455 (not in S. or E.); in a mock-heroic line, Ar.Eq.200; never in Att. Prose.
German (Pape)
[Seite 1524] τό, Ruhm, Ehre, bes. Kriegsruhm; ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ Il. 17, 251, öfter; μάρνασθ', ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξει 5, 33, wie κῦδος ὀπάζειν 17, 630; ἐγγυαλίζειν, 15, 491; προτιάπτειν, 24, 110; ἠράμεθα μέγα κῦδος, ἐπέφνομεν Ἕκτορα δῖον 22, 393, u. öfter κῦδος ἀρέσθαι, Ruhm für sich in dem Kampfe davontragen; auch = körperliche Ueberlegenheit, die den Siegesruhm begründet, κύδεϊ γαίων, seiner Kraft sich freuend, im Hochgefühle seiner Macht, von Zeus, von Briareos, 1, 405, von Ares 5, 906; μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, großer Ruhm, Zierde u. Stolz der Achäer, vom Nestor, 14, 42, vom Odysseus, Od. 12, 184, öfter. Auch übh. Gelingen, Gedeihen, preiswürdiger Erfolg, denn Tüchtigkeit u. Gelingen erwirbt Ruhm, vgl. Nitzsch zu Od. 3, 57. – Ruhm, Siegesruhm ist es bei Pind., ἔδωκεν μέγα κ. P. 2, 89, vgl. I. 1, 50 ὃς ἀμφ' ἀέθλοις ἢ πολεμίζων ἄρηται κῦδος ἁβρόν, u. bei Aesch., ὡς γὰρ θεὸς ἔδωκε ναῶν κῦδος Ἕλλησιν μάχης Pers. 447, ἄροισθε κῦδος πολίταις Spt. 299. – Nach Schol. Ap. Rh. 1, 1337 ὁ κῦδος = λοιδορία παρὰ Συρακοσίοις, u. so VLL.; vgl. Zenob. 4, 70, der auch bemerkt, daß die erste Sylbe davon kurz sei. Vgl. κυδάζω.
Greek (Liddell-Scott)
κῦδος: -εος, τό, δόξα, φήμη, μάλιστα ἐν πολέμῳ, ὡς ἄν μοι τιμήν... καὶ κῦδος ἄρηαι Ἰλ. Π. 84· ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ Ρ. 251· Ἕκτορι κῦδος ὄπαζεν (δηλ. ὁ Ζεὺς) Π. 730· ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξει 5. 33· ἀλλὰ συνήθως ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται τὴν φράσιν, κῦδος ἀρέσθαι, κτᾶσθαι δόξαν, Μ. 407, κτλ.· κύδεϊ γαίων, ἐπὶ τοῦ Βριάρεω, Α. 405, κτλ.· ἐπὶ τοῦ Ἄρεως, Ε. 906· ἐν χρήσει καὶ ὅταν τις ἀποτείνῃ τὸν λόγον πρός τινα, ὡς τιμητικὸν ἐπίθετον, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν, μεγάλη δόξα τῶν Ἀχ., ὡς τὸ Λατ. decus, ἐπὶ τοῦ Ὀδυσσέως, Ι. 673, Ὀδ. Μ. 184· ἐπὶ τοῦ Νέστορος, Ἰλ. Ξ. 42, Ὀδ. Γ. 79. ― Ἐπικ. λέξ. ἀπαντῶσα καὶ παρ’ Ἡροδ. 7. 8, 1, Πινδ. Π. 2. 165, κ. ἀλλ.· ἐν χρήσει παρὰ μόνῳ τῷ Αἰσχύλῳ ἐκ τῶν Τραγ. ἐν Θήβ. 317, Πέρσ. 455· ἐν παρῳδουμένῳ ἡρωϊκῷ στίχῳ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 200· οὐδέποτε ἐν τῷ πεζῷ Ἀττ. λόγῳ.
French (Bailly abrégé)
ion. -εος, att. -ους (τό) :
1 gloire, renommée, particul. gloire militaire;
2 sujet de gloire;
3 ce qui donne de la gloire, force extraordinaire : κύδεϊ γαίων IL fier de sa force si vantée.
Étymologie: DELG vieux mot qui exprime la force rayonnante des dieux ; cf. v.sl. čudo « miracle, merveille ».
