ἀπαφίσκω: Difference between revisions
Κακὸν φέρουσι καρπὸν οἱ κακοὶ φίλοι → Evil friends bear evil fruit → Malo ex amico fructus oritur pessimus → Ertrag, den schlechte Freunde bringen, der ist schlecht
(6_13b) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀπᾰφίσκω''': μέλλ. ἀπαφήσω: ἀόρ. ἀπήπᾰφον: - ὡς τὸ [[ἀπατάω]], ἐξαπατῶ, [[δολιεύομαι]], ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ εὕρηται σύνθετον [[μετὰ]] τῆς παρὰ καὶ τῆς ἑξ: - ἐκ τοῦ ἁπλοῦ ῥήματος ὁ Ὅμ. ἔχει μόνον τὸ ἀπαφίσκει Ὀδ. Λ. 217 καὶ τὸ [[ἤπαφε]] Ξ. 488· μεταγεν. ἀπάφῃ Ἀνθ. Πλαν. 4. 108· ἀπαφὼν ([[οὕτως]] [[ἀναγνωστέον]]) Ὀππ. Ἀλ. 3. 444· εὐκτ. μέσ. ἀορ. ἀπάφοιτο μετ’ ἐνεργ. σημασ., ὁ αὐτ. 23. 216· (ἐκ τοῦ ἅπτω (palpare ψηλαφῶ, [[ψήχω]], [[θωπεύω]]), ἀφή· [[ἴσως]] [[ὡσαύτως]] συγγενὲς τῷ [[ἀπάτη]], [[ἀπατάω]]). | |lstext='''ἀπᾰφίσκω''': μέλλ. ἀπαφήσω: ἀόρ. ἀπήπᾰφον: - ὡς τὸ [[ἀπατάω]], ἐξαπατῶ, [[δολιεύομαι]], ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ εὕρηται σύνθετον [[μετὰ]] τῆς παρὰ καὶ τῆς ἑξ: - ἐκ τοῦ ἁπλοῦ ῥήματος ὁ Ὅμ. ἔχει μόνον τὸ ἀπαφίσκει Ὀδ. Λ. 217 καὶ τὸ [[ἤπαφε]] Ξ. 488· μεταγεν. ἀπάφῃ Ἀνθ. Πλαν. 4. 108· ἀπαφὼν ([[οὕτως]] [[ἀναγνωστέον]]) Ὀππ. Ἀλ. 3. 444· εὐκτ. μέσ. ἀορ. ἀπάφοιτο μετ’ ἐνεργ. σημασ., ὁ αὐτ. 23. 216· (ἐκ τοῦ ἅπτω (palpare ψηλαφῶ, [[ψήχω]], [[θωπεύω]]), ἀφή· [[ἴσως]] [[ὡσαύτως]] συγγενὲς τῷ [[ἀπάτη]], [[ἀπατάω]]). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>f.</i> ἀπαφήσω, <i>ao.</i> ἀπάφησα, <i>ao.2</i> [[ἤπαφον]];<br />tromper, décevoir;<br /><i><b>Moy.</b> seul. opt. ao.2, 3ᵉ sg.</i> ἀπάφοιτο) <i>m. sign.</i><br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[ἅπτω]] ou pê [[ἁφάω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:36, 9 August 2017
English (LSJ)
A cheat, beguile, mostly in compos. with παρά and ἐξ:— of the simple word Hom. has only ἀπαφίσκει Od.11.217: aor. opt. ἀπάφοιτο in act. sense, 23.216:—later, ἀπάφῃ APl.4.108 (Jul.); ἀπαφών Opp.H.3.444; ἤπαφες, ἤπαφε, Q.S.3.49, Nonn.D.5.512: aor. 1 ἀπάφησε ib.8.129, Q.S.13.280, 2sg. ἀπάφησας 3.502.
German (Pape)
[Seite 283] = ἀπατάω, praes. Od. 11, 217; fut. ἀπαφήσω Strat. 12 (XII, 28); aor. ἤπαφον Diosc. 14 (VI, 126); med. in derselben Bdtg, ἀπάφοιτο Od. 23, 216; üblicher in compp., bes. ἐξαπ.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπᾰφίσκω: μέλλ. ἀπαφήσω: ἀόρ. ἀπήπᾰφον: - ὡς τὸ ἀπατάω, ἐξαπατῶ, δολιεύομαι, ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ εὕρηται σύνθετον μετὰ τῆς παρὰ καὶ τῆς ἑξ: - ἐκ τοῦ ἁπλοῦ ῥήματος ὁ Ὅμ. ἔχει μόνον τὸ ἀπαφίσκει Ὀδ. Λ. 217 καὶ τὸ ἤπαφε Ξ. 488· μεταγεν. ἀπάφῃ Ἀνθ. Πλαν. 4. 108· ἀπαφὼν (οὕτως ἀναγνωστέον) Ὀππ. Ἀλ. 3. 444· εὐκτ. μέσ. ἀορ. ἀπάφοιτο μετ’ ἐνεργ. σημασ., ὁ αὐτ. 23. 216· (ἐκ τοῦ ἅπτω (palpare ψηλαφῶ, ψήχω, θωπεύω), ἀφή· ἴσως ὡσαύτως συγγενὲς τῷ ἀπάτη, ἀπατάω).
French (Bailly abrégé)
f. ἀπαφήσω, ao. ἀπάφησα, ao.2 ἤπαφον;
tromper, décevoir;
Moy. seul. opt. ao.2, 3ᵉ sg. ἀπάφοιτο) m. sign.
Étymologie: ἀπό, ἅπτω ou pê ἁφάω.
