ἀνερείπομαι: Difference between revisions
Ἴσος ἴσθι πᾶσι, κἂν ὑπερέχῃς τῷ βίῳ → Quamvis superior sorte, da te aequum omnibus → Sei allen gleich, auch wenn du reicher bist
(6_6) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀνερείπομαι''': Ἐπ. ἀποθ. ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον ἐν τῷ γ΄ πληθ. τοῦ ἀορ., [[ἀναρπάζω]], [[ἀπάγω]] διὰ τοῦ ἀέρος, τὸν και ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν, περὶ τοῦ Γανυμήδους, Ἰλ. Υ. 234· ἐπὶ τῶν Ἁρπυιῶν, Ὀδ. Α. 241, κτλ.· ἐπὶ θυελλῶν, Δ. 727· οὕτω, παῖδα... [[Ἀφροδίτη]] ὦρτ’ ἀνερειψαμένη Ἡσ. Θ. 990: - βραδύτερον, [[ἀναλαμβάνω]], ξυνὸν ἀνηρείψασθε πόνον Ὀρφ. Ἀργ. 292 ([[ἴσως]] μετά τινος συγχύσεως πρὸς τὸ [[ἀναρρίπτω]]). | |lstext='''ἀνερείπομαι''': Ἐπ. ἀποθ. ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον ἐν τῷ γ΄ πληθ. τοῦ ἀορ., [[ἀναρπάζω]], [[ἀπάγω]] διὰ τοῦ ἀέρος, τὸν και ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν, περὶ τοῦ Γανυμήδους, Ἰλ. Υ. 234· ἐπὶ τῶν Ἁρπυιῶν, Ὀδ. Α. 241, κτλ.· ἐπὶ θυελλῶν, Δ. 727· οὕτω, παῖδα... [[Ἀφροδίτη]] ὦρτ’ ἀνερειψαμένη Ἡσ. Θ. 990: - βραδύτερον, [[ἀναλαμβάνω]], ξυνὸν ἀνηρείψασθε πόνον Ὀρφ. Ἀργ. 292 ([[ἴσως]] μετά τινος συγχύσεως πρὸς τὸ [[ἀναρρίπτω]]). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>seul. ao.</i> ἀνηρειψάμην;<br />emporter avec soi dans les airs.<br />'''Étymologie:''' [[ἀνά]], [[ἐρείπω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:38, 9 August 2017
English (LSJ)
Ep. Dep., used by Hom. only in 3pl. aor.,
A snatch up and carry off, ἀνηρείψαντο, of the gods, 11.20.234, cf. Pi.Pae.6.136, A.R.2.503; of the Harpies, Od.1.241, etc.; of storms, 4.727; so παῖδα . . Ἀφροδίτη ὦρτ' ἀνερειψαμένη Hes.Th.990; τὴν Ἀργὼ οὐρανὸς ἀνηρείψατο Them.Or.27.333a:—later, take upon oneself, πόνον Orph.A.290. (The true spelling is prob. ἀνηρεψ-, which has Ms. authority in Hes.l.c. and A.R.1.214; cf. ἀ[νᾱ]ρέψατο Pi.Pae.l.c., and ἀνερεψάμενοι, Hsch.: v. ἅρπυια.)
German (Pape)
[Seite 226] in die Höhe reißen, durch die Lüfte hinwegführen, Hom. nur ἀνηρείψαντο, von den ἅρπυιαι gesagt Od. 1, 241. 14, 371. 20, 77; θύελλαι 4, 727; θεοί Il. 20, 234; Sp. Ep., z. B. Ap. Rh. 1, 214; part. 2, 503.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνερείπομαι: Ἐπ. ἀποθ. ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον ἐν τῷ γ΄ πληθ. τοῦ ἀορ., ἀναρπάζω, ἀπάγω διὰ τοῦ ἀέρος, τὸν και ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν, περὶ τοῦ Γανυμήδους, Ἰλ. Υ. 234· ἐπὶ τῶν Ἁρπυιῶν, Ὀδ. Α. 241, κτλ.· ἐπὶ θυελλῶν, Δ. 727· οὕτω, παῖδα... Ἀφροδίτη ὦρτ’ ἀνερειψαμένη Ἡσ. Θ. 990: - βραδύτερον, ἀναλαμβάνω, ξυνὸν ἀνηρείψασθε πόνον Ὀρφ. Ἀργ. 292 (ἴσως μετά τινος συγχύσεως πρὸς τὸ ἀναρρίπτω).
French (Bailly abrégé)
seul. ao. ἀνηρειψάμην;
emporter avec soi dans les airs.
Étymologie: ἀνά, ἐρείπω.
