ἀκρόλοφος: Difference between revisions
From LSJ
λύχνον μεθ᾿ ἡμέραν ἅψας περιῄει λέγων “ἄνθρωπον ζητῶ” → He lit a lamp in broad daylight and said, as he went about, “I am looking for a human”
(6_18) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀκρόλοφος''': -ον, ὁ ἔχων ὑψηλὸν τὸν λόφον, τὴν κορυφήν, πέτραι, Ὀππ. Κ. 1. 418, Ἀνθ. Π. 12. 185˙ ὡς οὐσιαστ., [[δειράς]], «[[ῥάχη]]», Πλουτ. Ποπλίκ. 22. | |lstext='''ἀκρόλοφος''': -ον, ὁ ἔχων ὑψηλὸν τὸν λόφον, τὴν κορυφήν, πέτραι, Ὀππ. Κ. 1. 418, Ἀνθ. Π. 12. 185˙ ὡς οὐσιαστ., [[δειράς]], «[[ῥάχη]]», Πλουτ. Ποπλίκ. 22. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />au sommet élevé ; <i>subst.</i> ὁ [[ἀκρόλοφος]] sommet d’une colline.<br />'''Étymologie:''' [[ἄκρος]], [[λόφος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:40, 9 August 2017
English (LSJ)
ον,
A high-crested, peaked, πρῶνες Opp.C.1.418; πέτραι AP12.185 (Strat.):—Subst., mountain crest, Plu.Publ.22.
German (Pape)
[Seite 83] ὁ, Hügelspitze, Plut. Popl. 22. – Adj. -φοι πέτραι, hohe Felsen, Strat. 27 (XII, 185); πρῶνες Opp. Cyn. 1, 418.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκρόλοφος: -ον, ὁ ἔχων ὑψηλὸν τὸν λόφον, τὴν κορυφήν, πέτραι, Ὀππ. Κ. 1. 418, Ἀνθ. Π. 12. 185˙ ὡς οὐσιαστ., δειράς, «ῥάχη», Πλουτ. Ποπλίκ. 22.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au sommet élevé ; subst. ὁ ἀκρόλοφος sommet d’une colline.
Étymologie: ἄκρος, λόφος.
