ἄσωτος: Difference between revisions
(13_6a) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0382.png Seite 382]] 1) nicht heilsam, βορὰ γένει [[ἄσωτος]] Aesch. Ag. 1579. – 2) heillos, der nicht zu retten ist, ἀσώτως ἔχειν, von Kranken, Ggstz σωτηρίως, Plut. qu. nat. 26; gew. von sittlicher Verdorbenheit, Σισυφιδᾶν [[γένος]] Soph. Ai. 189; καὶ [[πονηρός]] Dem. 45, 76. Bes. der für sinnliche Lüfte alles verschwendet, Arist. Eth. Nic. 4, 1 τοὺς ἀκρατεῖς καὶ εἰς ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν. Vgl. [[ἀσωτία]]. – Adv., ἀσώτως καὶ πολυτελῶς ζῆν Dem. 40, 58. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0382.png Seite 382]] 1) nicht heilsam, βορὰ γένει [[ἄσωτος]] Aesch. Ag. 1579. – 2) heillos, der nicht zu retten ist, ἀσώτως ἔχειν, von Kranken, Ggstz σωτηρίως, Plut. qu. nat. 26; gew. von sittlicher Verdorbenheit, Σισυφιδᾶν [[γένος]] Soph. Ai. 189; καὶ [[πονηρός]] Dem. 45, 76. Bes. der für sinnliche Lüfte alles verschwendet, Arist. Eth. Nic. 4, 1 τοὺς ἀκρατεῖς καὶ εἰς ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν. Vgl. [[ἀσωτία]]. – Adv., ἀσώτως καὶ πολυτελῶς ζῆν Dem. 40, 58. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>I. 1</b> qui ne peut être sauvé;<br /><b>2</b> perdu ; misérable, détestable;<br /><b>II.</b> non salutaire, funeste à, τινι.<br />'''Étymologie:''' ἀ, *[[σόω]], cf. [[σῴζω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:49, 9 August 2017
English (LSJ)
ον, (σῴζω)
A having no hope of safety, in desperate case, Arist. Pr.962b5. Adv. -τως, ἔχειν to be past recovery, Plu.2.918d. II in moral sense, abandoned, τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν γενεᾶς S.Aj.189 (lyr.); spendthrift, Pl.Lg.743b, Arist.EN1107b12, 1120a1, al.: Sup., D.C.67.6; profligate, Vett.Val.18.2. Adv. -τως Theopomp.Hist. 217a, D.40.58, Ev.Luc.15.13: Comp. -ότερον D.C.62.27. III Act., ἄσωτος γένει bringing destruction on the race, A.Ag.1597.
German (Pape)
[Seite 382] 1) nicht heilsam, βορὰ γένει ἄσωτος Aesch. Ag. 1579. – 2) heillos, der nicht zu retten ist, ἀσώτως ἔχειν, von Kranken, Ggstz σωτηρίως, Plut. qu. nat. 26; gew. von sittlicher Verdorbenheit, Σισυφιδᾶν γένος Soph. Ai. 189; καὶ πονηρός Dem. 45, 76. Bes. der für sinnliche Lüfte alles verschwendet, Arist. Eth. Nic. 4, 1 τοὺς ἀκρατεῖς καὶ εἰς ἀκολασίαν δαπανηροὺς ἀσώτους καλοῦμεν. Vgl. ἀσωτία. – Adv., ἀσώτως καὶ πολυτελῶς ζῆν Dem. 40, 58.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
I. 1 qui ne peut être sauvé;
2 perdu ; misérable, détestable;
II. non salutaire, funeste à, τινι.
Étymologie: ἀ, *σόω, cf. σῴζω.
