πρόκωπος: Difference between revisions
ἀλλ' ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις → even at the price of death, the fairest way to win his own exploits together with his other companions | but even at the risk of death would find the finest elixir of excellence together with his other companions | but to find, together with other young men, the finest remedy — the remedy of one's own valor — even at the risk of death
(6_15) |
(Bailly1_4) |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''πρόκωπος''': -ον, ([[κώπη]]) ἐπὶ τοῦ ξίφους, ὁ ἀπὸ τῆς κώπης [[ἤτοι]] τῆς λαβῆς κρατούμενος, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1651, Εὐρ. Ὀρ. 1477. κ. ἀλλ. 2) μεταφορ., ἕτοιμος, [[πρόχειρος]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 1652· πρ. ἔχειν τὴν δεξιὰν Ἡρῳδιάν. 7. 5. | |lstext='''πρόκωπος''': -ον, ([[κώπη]]) ἐπὶ τοῦ ξίφους, ὁ ἀπὸ τῆς κώπης [[ἤτοι]] τῆς λαβῆς κρατούμενος, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1651, Εὐρ. Ὀρ. 1477. κ. ἀλλ. 2) μεταφορ., ἕτοιμος, [[πρόχειρος]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 1652· πρ. ἔχειν τὴν δεξιὰν Ἡρῳδιάν. 7. 5. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> que l’on tient par la poignée, <i>càd en parl. d’une épée</i> prête pour le combat;<br /><b>2</b> qui tient la poignée de l’épée, qui se tient l’épée à la main.<br />'''Étymologie:''' [[πρό]], [[κώπη]]. | |||
}} | }} |
Revision as of 20:08, 9 August 2017
English (LSJ)
ον, (κώπη) of the sword,
A grasped by the hilt, drawn, A. Ag.1651 (troch.), E.Or.1477 (lyr.), al. 2 metaph., ready, A.Ag. 1652 (troch.); ἔχειν π. τὴν δεξιάν Hdn.7.5.4. 3 elongated, Aret. SD2.4 (πρόκοποι codd.); of the os uteri, advanced, Sor.1.34 (Comp., προκοπώτερον cod.).
German (Pape)
[Seite 732] das Schwert am Griffe haltend; Aesch. Ag. 1652; auch ξίφος πρόκωπον πᾶς τις εὐτρεπιζέτω, das Schwert, das Einer bereits am Griffe gefaßt hält, schlagfertig machen, 1651, wie πρόκωπον ξίφος Eur. Or. 1478; πρόκωπον ἔχων τὴν ἅρπην, Luc. D. Mar. 14, 3.
Greek (Liddell-Scott)
πρόκωπος: -ον, (κώπη) ἐπὶ τοῦ ξίφους, ὁ ἀπὸ τῆς κώπης ἤτοι τῆς λαβῆς κρατούμενος, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1651, Εὐρ. Ὀρ. 1477. κ. ἀλλ. 2) μεταφορ., ἕτοιμος, πρόχειρος, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1652· πρ. ἔχειν τὴν δεξιὰν Ἡρῳδιάν. 7. 5.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 que l’on tient par la poignée, càd en parl. d’une épée prête pour le combat;
2 qui tient la poignée de l’épée, qui se tient l’épée à la main.
Étymologie: πρό, κώπη.