specio: Difference between revisions
ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσετε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ → bear each other's burdens, and in that way fulfill the anointed King's Law (Galatians 6:2)
m (Text replacement - "]]>" to "]]") |
(D_8) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>spĕcĭo</b>: (spĭcĭo,<br /><b>I</b><br /> v. [[infra]]), spexi, 3, v. a. Sanscr. spac-, see; Gr. σκέπ-τομαι, [[σκοπός]]; Lat.: [[specto]], [[speculum]], etc., to [[look]], [[look]] at, [[behold]] ([[ante]]-[[class]].): [[quod]] nos cum praepositione dicimus [[aspicio]] [[apud]] veteres [[sine]] praepositione [[spicio]] dicebatur, Fest. s. v. [[auspicium]], p. 2 Müll.: spectare [[dictum]] ab [[specio]] [[antiquo]], quo [[etiam]] [[Ennius]] [[usus]]: vos [[epulo]] [[postquam]] spexit, et [[quod]] in auspiciis distributum est, qui habent spectionem, qui non habeant; et [[quod]] in auguriis [[etiam]] [[nunc]] augures dicunt avem specere ... Speculum, [[quod]] in eo specimus imaginem, etc., Varr. L. L. 6, § 82 Müll. (Vahl. has restored the [[verse]] of [[Ennius]], Ann. 402, in this [[way]]: quos ubi rex populos spexit de cantibus celsis; cf. [[infra]], Fest. p. 330 Müll.); cf.: [[posteaquam]] avim de templo Anchisa spexit, Naev. B. Pun. 1, 10: spicit [[quoque]] [[sine]] praepositione dixerunt antiqui. [[Plautus]] (Mil. 3, 1, 100): [[flagitium]] est, si [[nihil]] mittetur, quo supercilio spicit. Et spexit, [[Ennius]], l. VI.: quos ubi rex ... spexit de montibu' celsis, Fest. p. 330 Müll.; cf. [[Cato]] ib. s. v. spiciunt, p. 344: [[nunc]] [[specimen]] specitur, [[nunc]] [[certamen]] cernitur, Plaut. Cas. 3, 1, 2; id. Bacch. 3, 2, 15: [[nisi]] mihi credis, spece, id. Truc. 5, 8. | |lshtext=<b>spĕcĭo</b>: (spĭcĭo,<br /><b>I</b><br /> v. [[infra]]), spexi, 3, v. a. Sanscr. spac-, see; Gr. σκέπ-τομαι, [[σκοπός]]; Lat.: [[specto]], [[speculum]], etc., to [[look]], [[look]] at, [[behold]] ([[ante]]-[[class]].): [[quod]] nos cum praepositione dicimus [[aspicio]] [[apud]] veteres [[sine]] praepositione [[spicio]] dicebatur, Fest. s. v. [[auspicium]], p. 2 Müll.: spectare [[dictum]] ab [[specio]] [[antiquo]], quo [[etiam]] [[Ennius]] [[usus]]: vos [[epulo]] [[postquam]] spexit, et [[quod]] in auspiciis distributum est, qui habent spectionem, qui non habeant; et [[quod]] in auguriis [[etiam]] [[nunc]] augures dicunt avem specere ... Speculum, [[quod]] in eo specimus imaginem, etc., Varr. L. L. 6, § 82 Müll. (Vahl. has restored the [[verse]] of [[Ennius]], Ann. 402, in this [[way]]: quos ubi rex populos spexit de cantibus celsis; cf. [[infra]], Fest. p. 330 Müll.); cf.: [[posteaquam]] avim de templo Anchisa spexit, Naev. B. Pun. 1, 10: spicit [[quoque]] [[sine]] praepositione dixerunt antiqui. [[Plautus]] (Mil. 3, 1, 100): [[flagitium]] est, si [[nihil]] mittetur, quo supercilio spicit. Et spexit, [[Ennius]], l. VI.: quos ubi rex ... spexit de montibu' celsis, Fest. p. 330 Müll.; cf. [[Cato]] ib. s. v. spiciunt, p. 344: [[nunc]] [[specimen]] specitur, [[nunc]] [[certamen]] cernitur, Plaut. Cas. 3, 1, 2; id. Bacch. 3, 2, 15: [[nisi]] mihi credis, spece, id. Truc. 5, 8. | ||
}} | |||
{{Gaffiot | |||
|gf=<b>spĕcĭō</b>¹⁴ <b>(spĭcĭō)</b>, [[spexi]], spectum, ĕre (cf. [[σκέπτομαι]]), tr., regarder ; mot arch. employé par Enn. et [[Cato]]; Pl. Cas. 516 ; Bacch. 399 ; [[Varro]] L. 6, 82. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:05, 14 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
spĕcĭo: (spĭcĭo,
I
v. infra), spexi, 3, v. a. Sanscr. spac-, see; Gr. σκέπ-τομαι, σκοπός; Lat.: specto, speculum, etc., to look, look at, behold (ante-class.): quod nos cum praepositione dicimus aspicio apud veteres sine praepositione spicio dicebatur, Fest. s. v. auspicium, p. 2 Müll.: spectare dictum ab specio antiquo, quo etiam Ennius usus: vos epulo postquam spexit, et quod in auspiciis distributum est, qui habent spectionem, qui non habeant; et quod in auguriis etiam nunc augures dicunt avem specere ... Speculum, quod in eo specimus imaginem, etc., Varr. L. L. 6, § 82 Müll. (Vahl. has restored the verse of Ennius, Ann. 402, in this way: quos ubi rex populos spexit de cantibus celsis; cf. infra, Fest. p. 330 Müll.); cf.: posteaquam avim de templo Anchisa spexit, Naev. B. Pun. 1, 10: spicit quoque sine praepositione dixerunt antiqui. Plautus (Mil. 3, 1, 100): flagitium est, si nihil mittetur, quo supercilio spicit. Et spexit, Ennius, l. VI.: quos ubi rex ... spexit de montibu' celsis, Fest. p. 330 Müll.; cf. Cato ib. s. v. spiciunt, p. 344: nunc specimen specitur, nunc certamen cernitur, Plaut. Cas. 3, 1, 2; id. Bacch. 3, 2, 15: nisi mihi credis, spece, id. Truc. 5, 8.
Latin > French (Gaffiot 2016)
spĕcĭō¹⁴ (spĭcĭō), spexi, spectum, ĕre (cf. σκέπτομαι), tr., regarder ; mot arch. employé par Enn. et Cato; Pl. Cas. 516 ; Bacch. 399 ; Varro L. 6, 82.
