postquam

Latin > English

postquam CONJ :: after

Latin > English (Lewis & Short)

postquam: (posquam, Att. ap. Non. 109, 26, acc. to Rib. Trag. Rel. v. 118; id. Verg. A. 3, 463; cf. Munro ad Lucr. 4, 1186; Rib. Prol. ad Verg. p. 442; also separately, post quam),
I conj.
I After that, after, as soon as, when (class., but rare in Cic., who commonly writes postea quam; v. postea); constr. usually with histor. pres., or perf. or imperf. indic., or subj.; rarely with pluperf. (v. Zumpt, § 507, b; cf. Weissenb. ad Liv. 22, 1, 1; Krebs, Antibarb. p. 889): abeo ab illis, postquam video, me sic ludificarier, Plaut. Capt. 3, 1, 27; id. Most. 3, 3, 22; Ter. Hec. 5, 3, 28: postquam res eorum satis prospera videbatur, Sall. C. 6, 3; cf. id. J. 13, 5 al.: eo postquam Caesar pervenit, obsides, arma poposcit, Caes. B. G. 1, 27: post quam armis disceptari coeptum est de jure publico, nihil esse actum cum dignitate, Cic. Fam. 4, 4, 3: postquam id difficilius visum est neque facultas perficiendi dabatur, transierunt, etc., Caes. B. C. 3, 60, 5: postquam divitiae honori esse coepere, et eas gloria sequebatur, Sall. C. 12, 1; cf. id. J. 70, 5: undecimo die postquam a te discesseram, Cic. Att. 12, 1, 1: quod post accidisset, quam dedissem ad te liberto litteras, id. ib. 6, 3, 1: quartum post annum, quam redierat, Nep. Dion, 10, 3.—With post: postquam comedit rem, post rationem putat, Plaut. Trin. 2, 4, 15.—
II With an accessory idea of cause, since, because, inasmuch as (rare and mostly poet.): nunc ego illam me velim convenire, postquam inanis sum, Plaut. Bacch. 3, 6, 2; id. Most. 3, 3, 22: postquam poëta sensit, scripturam suam Ab iniquis observari, Ter. Ad. prol. 1 (postquam pro quoniam, Don.): postquam suas terras sedem belli esse viderent, verterunt, etc. (= cum), Liv. 22, 1, 1: sed periit, postquam cerdonibus esse timendus Coeperat; hoc nocuit, etc., Juv. 4, 153; Tac. A. 1, 68.

Latin > French (Gaffiot 2016)

postquăm⁶ (posquam Acc. Tr. 118 ), conj., après que : [avec pf. ind.] : centum annis postquam... instituit Cic. Rep. 2, 18, cent ans après l’époque où il se mit à...; postquam probarunt Cic. Clu. 177, après qu’ils eurent approuvé, cf. Fam. 4, 4, 3 ; Cæs. G. 1, 27 || [avec impf. ind.] = comme : postquam... non poterant Cæs. G. 7, 87, 3, comme les fossés ne pouvaient..., cf. Cic. Quinct. 70 ; Sall. C. 6, 3 || [av. pqpf. ind.] undecimo die postquam a te discesseram, hoc litterularum exaravi Cic. Att. 12, 1, 1, onze jours après t’avoir quitté, je t’écris ce bout de lettre, cf. Att. 9, 8, 1 ; post étant séparé de quam ] post diem tertium... quam dixerat Cic. Mil. 44, le troisième jour après qu’il l’avait dit ; paucis post diebus quam discesserat Cic. Fam. 1, 9, 9, peu de jours seulement après son départ ; [pqpf. = impf. de durée] postquam certamen occupaverat animos... adoriuntur Liv. 22, 48, 4, comme le combat tenait les esprits occupés, ils assaillent... || [av. pf. et impf. à la fois] postquam id difficilius visum est neque facultas dabatur Cæs. C. 3, 60, 5, après qu’on eut vu que l’entreprise était trop difficile et comme la possibilité ne s’offrait pas de..., cf. Sall. C. 12, 1 ; J. 70, 5 || [av. prés. hist.] Ter. Hec. 826 ; Pl. Men. 24 ; Trin. 109 ; Sall. C. 21, 5, etc. || [av. ind. pr.] postquam inanis sum Pl. Bacch. 531, maintenant que j’ai les mains vides, cf. Liv. 21, 13, 4 ; 21, 30, 5 || [av. subj.] *Liv. 22, 1, 2 ; Val. Max. 5, 7, 2.

Latin > German (Georges)

post-quam, Coni. (getrennt s. post), I) nachdem, seitdem, als, da, a) mit folg. Indikativ, α) gew. m. Indikativ des aorist. Perf.: eo postquam Caesar pervenit, obsides, arma poposcit, Caes.: Hamilcar postquam mare transiit in Hispaniamque venit, magnas res secundā gessit fortunā, Nep. – m. nochmals folg. post, postquam comedit rem, post rationem putat, Plaut. trin. 417. – β) m. folg. Indikat. des Plusquamperf.: Iugurtha postquam oppidum Capsam amiserat, Sall.: undecimo die, postquam a te discesseram, hoc litterarum exaravi, Cic. – γ) m. folg. Indikat. Präs., wenn der Hauptsatz ein eigentliches Präsens enthält (vgl. Brix Plaut. capt. prol. 22), postquam belligerant Aetoli cum Aleis, capitur alter filius, Plaut.: postquam video me sic ludificarier, pergo ad alios, Plaut.: postquam fusas copias seque cum paucis relictum videt Catilina, in confertissimos hostes incurrit ibique pugnans confoditur, Sall.: Hostilia curia minor mihi esse videtur, postquam est maior, Cic.: postquam nec ab Romanis vobis ulla est spes, nec vestra vos iam aut arma aut moenia satis defendunt, Liv. – δ) m. folg. Indikat. des Imperf. zur Angabe der Fortdauer od. Wiederholung der Handlung, tu postquam qui tibi erant amici non poterant vincere, ut amici tibi essent qui vincebant, effecisti, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 12, 4. Otto Tac. ann. 1, 4. p 58 (eine reiche Beispielsammlung). – bisw. nach postquam das Perf. u. Imperf. unmittelbar nebeneinander, s. Sall. Cat. 12, 1. Caes. b. c. 3, 60, 5. – ε) m. folg. Fut. exakt., postquam tepuerit, refundes admisto sale, Pallad. 12, 22, 4. – b) m. folg. Konjunktiv: α) m. folg. Konj. Plusquamperf.: postquam filium in cornu scribae humiliorem fortunā suā locum obtinentem conspexisset, Val. Max. 5, 7. ext. 2. – β) m. folg. Konj. Präs. od. Perf. in indirekter Rede, postquam multo maiorem partem itineris emensam cernant, Liv. 21, 30, 5: regem, postquam adventare se senserit, delituisse inter angustias saltus, Curt. 3, 8 (19), 10. – c) m. folg. Infin. histor. des Imperf., postquam exui aequalitas etc., Tac. ann. 3, 26. – II) m. kausalem Nbbgr., da = weil, p. inanis sum, Plaut. Bacch. 531: p. poëta sensit, Ter. adelph. prol. 1. – / Archaist. Nbf. posquam, s. Ritschl opusc. 2, 448 sqq.

Latin > Chinese

postquam vel post quam. conj. :: 以後。旣然。— a me discessisti 汝別吾後。Quartum post annum quam domum redierat 回家後四年。