πολύκοινος: Difference between revisions
Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλος → Life is not worth living if you do not have at least one friend.
(slb) |
m (Text replacement - "{{Slater\n(.*?)\n}}" to "") |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />commun à plusieurs <i>ou</i> à beaucoup.<br />'''Étymologie:''' [[πολύς]], [[κοινός]]. | |btext=ος, ον :<br />commun à plusieurs <i>ou</i> à beaucoup.<br />'''Étymologie:''' [[πολύς]], [[κοινός]]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 13:07, 17 August 2017
English (LSJ)
ον,
A common to many or to all, τὰν π. ἀγγελίαν, i.e. death, Pi.P.2.41; π. Ἅιδας S.Aj.1192 (lyr.); πυρετός Hp.Flat.6 (prob.); εὐδαιμονία, ἀγαθόν, Arist.EN1099b18, MM1204b1; εὐτυχία Them.Or.1.6d. II promiscuous in sexual relations, Ptol.Tetr. 172, Cat.Cod.Astr.8(4).176.
German (Pape)
[Seite 664] Vielen gemein; ἀγγελία, Pind. P. 2, 41; Ἅιδης, Soph. Ai. 1172, der allgemeine, alle Menschen gleichmäßig umfassende; εὐδαιμονία, Arist. Eth. Nicom. 1, 9, 3; Sp.; auch ἑταίρη, Man. 5, 142, wie γυνή, Alciphr. 3, 50.
Greek (Liddell-Scott)
πολύκοινος: -ον, ὁ κοινὸς πολλοῖς ἢ τοῖς πᾶσι, τὰν π. ἀγγελίαν, δηλ. τὸν θάνατον, Πινδ. Π. 2. 77· π. Ἅιδης Σοφ. Αἴ. 1192· εὐδαιμονία Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 9, 4.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
commun à plusieurs ou à beaucoup.
Étymologie: πολύς, κοινός.
