πρόλογος

English (LSJ)

ὁ, in early Trag. and Com.,

   A prologue of a play, i.e. the part before the entry of the chorus, Arist.Po. 1452b19; esp. (as in E.) monologue containing a narrative of facts introductory to the main action, Ar.Ra.1119, etc., cf. Arist.Rh.1414b20.    2 one who speaks the prologue, Luc.Pseudol.4.    3 introduction in a speech, Lib.Or.1.55(pl.), al.    II Arith., antecedent, in ratios in which the first number is the largest, as 5:3, Nicom.Ar.1.19, Theol.Ar.13, Dam.Pr.374; cf. ὑπόλογος.

German (Pape)

[Seite 733] ὁ, Vorrede, Vorwort; bes. in der Tragödie und der alten Comödie der erste Theil der Handlung vor dem ersten Chorgesange, Ar. Ran. 1119; vgl. Arist. poet. 12; von Euripides an und in der römischen Comödie eine monologische Erzählung dessen, was der Zuschauer wissen muß, um den Anfang der Handlung zu verstehen, die Stelle der eigentlichen dramatischen Exposition vertretend; Ggstz ἐπίλογος. – In der Arithmetik das Verhältniß der größern Zahl zur kleinem (8 : 4), Nicom. ar.

Greek (Liddell-Scott)

πρόλογος: ὁ, (προλέγω) παρὰ τοῖς παλαιοῖς τῶν Τραγ. καὶ κωμ. ποιητῶν τὸ μέρος τοῦ δράματος τὸ πρὸ τοῦ πρώτου χορικοῦ ᾄσματος, Ἀριστ. Ποιητ. 12, 1, Ρητ. 3. 14, 1· ἀλλ’ ἀπὸ τῶν χρόνων τοῦ Εὐρ. κατέστη οὗτος μονόλογος περιέχων διήγησιν τῶν σχετικῶν πρὸς τὴν ὑπόθεσιν τοῦ δράματος γεγονότων ὡς ἐν τῇ Ῥωμαϊκῇ κωμῳδίᾳ, Ἀριστοφ. Βάτρ. 1119. ὅπερ παραβάλλει πρὸς τὸ προαύλιον ἐν τῇ αὐλήσει ὁ Ἀριστ. ἐν τῇ Ρητ. 3. 14, 1· ― ἀντίθετον τῷ ἐπίλογος. 2) ὁ ἀπαγγέλλων τὸν πρόλογον, Λουκ. Ψευδολ. 4. ΙΙ. ἐν τῇ Ἀριθμ., ἐπὶ λόγων ἐν οἷς ὁ πρῶτος ἀριθμὸς εἶναι ὁ μεγαλείτερος, οἷον 5: 3, ἴδε ἐν λ. ὑπόλογος ΙΙ.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
I. prologue d’une pièce de théâtre, càd :
1 dans la tragédie et l’ancienne comédie partie de la pièce précédant la première apparition du chœur;
2 exposition préparatoire du sujet;
II. acteur qui récite le prologue.
Étymologie: πρό, λόγος.

Spanish

fórmula previa